.jpg) Super Tucano brazylijskich sił powietrznych | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie trójkołowe – chowane w locie |
| Załoga |
1 lub 2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
2 czerwca 1999 |
| Lata produkcji |
od 2003 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,14 m |
| Długość |
11,33 m |
| Wysokość |
3,97 m |
| Powierzchnia nośna |
19,40 m² |
| Masa | |
| Własna |
3020 kg |
| Startowa |
4520 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
593 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
24,0 m/s |
| Pułap |
10 670 m |
| Zasięg |
4820 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabinów maszynowych FN Herstal M3P kal. 12,7 mm (stałe) uzbrojenie podwieszane (5 zaczepów) 1 działko kal. 20 mm (podwieszane) lub 4 wyrzutnie rakiet kal. 70 mm lub 2 rakiety AIM-9 Sidewinder lub Mectron MAA-1 Piranha lub Python 3/4 lub 1500 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| |
Embraer EMB 314 Super Tucano – brazylijski samolot szturmowy (przeciwpartyzancki).
Pierwszy lot odbył się w 1996 roku. Maszyna jest produkowana w dwóch wersjach: w wersji jednomiejscowej A-29 oraz w dwumiejscowej AT-29. Miejsca pilotów znajdują się w opancerzonej i bogato oszklonej kabinie, którą wyposażono w noktowizor. Samolot został wyposażony w 2 karabiny maszynowe oraz po dwa zaczepy pod każdym skrzydłem i jeden pod kadłubem, na których można podczepić do 1500 kg uzbrojenia (bomb, rakiet kierowanych i niekierowanych). Samolot służy do patrolowania niedostępnych terenów, przy wykorzystaniu kamery termowizyjnej, oraz do walki z kartelami narkotykowymi. Dzięki dużej mocy silnika (1600 KM) osiąga prędkość do 600 km/h.
W grudniu 2011 roku 20 maszyn tego typu zamówiła armia USA, która zamierza wykorzystywać je jako samoloty rozpoznawcze i przeznaczone do walki ze słabo uzbrojonym przeciwnikiem. Początkowo miały być wykorzystane w walkach w Afganistanie, obecnie po kilkuletniej eksploatacji planuje się przekazać je temu krajowi[1].
