Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma | |
Okres |
od 2007 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Eleonora Bergman (ur. 22 października 1947 w Łodzi[1]) – polska historyczka architektury, w latach 2007–2011 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie[2].
Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako córka Stefana Bergmana (1904–2000) i Aleksandry z domu Kuczkowskiej (1906–2005). Jej siostrą była Zofia Bergman-Zarębska (1934–2013), biolog, docent w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN.
Ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po studiach pracowała w Instytucie Urbanistyki Architektury, a następnie w Pracowniach Konserwacji Zabytków. Współpracowała z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk, prowadząc pomiary zabytków architektury w wielu regionach Polski. Jest autorką i współautorką licznych studiów historyczno-urbanistycznych do planów zagospodarowania miast, głównie na Mazowszu i Śląsku
Od połowy lat 80. zajmuje się zabytkami kultury żydowskiej, ich historią i dokumentacją. W 1997 w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii za rozprawę Orient w architekturze synagog na ziemiach polskich w XIX i na początku XX wieku. Była stypendystką Międzynarodowego Centrum Badań nad Ochroną i Konserwacją Dziedzictwa Kulturowego w Rzymie i dwukrotnie Memorial Fundation for Jewish Culture w Nowym Jorku. Od 1991 pracuje w Żydowskim Instytucie Historycznym, którego w latach 2007–2011 była dyrektorem. Współautorka projektu upamiętnienia granic warszawskiego getta[3].
Od 1 listopada 2009 jest członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[4]. Członek Rady Fundacji Auschwitz-Birkenau. Jest także członkiem Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[5].
25 października 2012 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Legii Honorowej[6].