![]() | |
Pseudonim |
Dominator |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
3 września 1985 |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
173 cm |
Masa ciała |
61 kg |
Styl walki | |
Debiut |
2005 |
Federacja | |
Kategoria wagowa | |
Klub |
Alliance MMA |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
28 |
Zwycięstwa |
24 |
Przez nokauty |
7 |
Przez poddania |
1 |
Przez decyzje |
16 |
Porażki |
4 |
Remisy |
0 |
Nieodbyte |
0 |
| |
Strona internetowa |
Dominick Rojelio Cruz (ur. 3 września 1985) − amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) pochodzenia meksykańskiego. Były mistrz WEC oraz dwukrotnie UFC w wadze koguciej (do 61 kg).
Urodził się 3 września 1985 roku w San Diego, w Kalifornii i ma meksykańskie pochodzenie. Przez większość dzieciństwa mieszkał ze swoją matką, babcią i bratem w przyczepie kempingowej, w Tucson. W siódmej klasie zaczął trenować zapasy i przez całą szkołę średnią startował wielu zawodach[1]. Po kontuzji, która miała miejsce na ostatnim roku studiów, stracił możliwość otrzymania stypendium na zapasy na Uniwersytecie Północnego Kolorado[2]. Później pracował jako przedstawiciel obsługi klienta w Lowe’s i studiował, aby zostać strażakiem w Community College, zanim został pełnoprawnym zawodnikiem MMA[3].
W MMA zadebiutował w 2005 roku. Na początku swojej kariery związał się z organizacją RITC (Rage In The Cage), a później także z Total Combat. Po zwycięstwie w 9 walkach z rzędu podpisał kontrakt z dużą amerykańską organizacją WEC.
Cruz zadebiutował w WEC na WEC 26: Condit vs. Alessio, 24 marca 2007 roku. Walczył wtedy o pas mistrzowski w wadze piórkowej (do 66 kg) z Urijahem Faberem. Przegrał przez duszenie gilotynowe w 1. rundzie, doznając swej pierwszej porażki w karierze.
W 2008 roku zadebiutował w wadze koguciej. Po pokonaniu kolejno Charliego Valencii, Iana McCalla, Ivana Lopeza oraz Josepha Benavideza (wszystkie zakończone decyzjami sędziowskimi) zmierzył się z mistrzem wagi koguciej WEC, Brianem Bowlesem. Starcie zakończyło się na korzyść Cruza (TKO po zakończeniu 2. rundy na skutek kontuzji), co oznaczało wejście w posiadanie pasa mistrzowskiego WEC w wadze koguciej.
Po raz pierwszy bronił tytułu w walce rewanżowej przeciwko Josephowi Benavidezowi (WEC 50: Cruz vs. Benavidez 2). Walka zakończyła się decyzją większości na korzyść mistrza.
28 października 2010 roku prezydent organizacji UFC, Dana White ogłosił, że WEC zostanie połączona z UFC, a jej mistrzowie w wagach piórkowej i koguciej staną się automatycznie mistrzami UFC.
Ostatnia gala WEC odbyła się 16 grudnia (WEC 53: Henderson vs. Pettis), a jedną z rozegranych walk był pojedynek Cruza ze Scottem Jorgensenem. Cruz wygrał przez decyzję, tym samym stając się pierwszym w historii czempionem UFC w wadze koguciej.
2 lipca 2011 roku stoczył swoją pierwszą walkę w UFC. Jego rywalem był Urijah Faber, a stawką pojedynku był posiadany przez Cruza pas mistrzowski. Cruz obronił go, wygrywając przez jednogłośną decyzję. Następny pojedynek w obronie tytułu stoczył 2 października 2011 roku przeciwko Demetriousowi Johnsonowi na gali UFC Live 6 (UFC on Versus 6: Cruz vs. Johnson). Cruz wygrał przez jednogłośną decyzję sędziowską. W grudniu 2011 został jednym z trenerów w The Ultimate Fighter, gdzie miał walczyć na koniec sezonu z trenerem przeciwnej drużyny Urijah Faberem. Do walki rewanżowej jednak nie doszło z powodu zerwania więzadła krzyżowego w kolanie Cruza która wykluczyła go z rywalizacji na ponad pół roku[4].
Na początku grudnia 2012 Cruzowi ponownie odnowiła się kontuzja kolana co było równoznaczne z ponowną przerwą w startach[5]. Po półtorarocznej przerwie zaplanowano na 1 lutego 2014 mistrzowski pojedynek Cruza z tymczasowym mistrzem wagi koguciej Renanem Barão, lecz i tym razem do walki nie doszło gdyż 6 stycznia Cruz ponownie nabawił się kontuzji (zerwanie pachwiny). Dana White natychmiast zareagował na kolejną absencję mistrza, odbierając mu tytuł z powodu niemożliwości bronienia go i mianował niekwestionowanym mistrzem Barão[6].
27 września 2014, po prawie trzyletnim rozbratem z MMA zmierzył się z Japończykiem Takeyą Mizugakim, którego błyskawicznie znokautował w nieco ponad minutę. Dwa miesiące po wygranej nad Mizugakim, Cruz kolejny raz uległ kontuzji zerwania więzadła kolanie mając już zaplanowane starcie o mistrzostwo z T.J. Dillashawem[7]. Rok później 17 stycznia doszło do oczekiwanej walki Cruz vs. Dillashaw. Pojedynek był na tyle wyrównany, iż sędziowie niejednogłośnie ogłosili zwycięstwo i nowego mistrza – Cruza[8].
4 czerwca 2016 udanie obronił pas w kolejnym rewanżu przeciwko Urijah Faberowi, natomiast 30 grudnia 2016, zmierzył z Codym Garbrandtem, z którym nieoczekiwanie przegrał jednogłośnie na punkty. Porażka z Garbrandtem przerwała passę trzynastu zwycięskich pojedynków z rzędu Cruza[9].