Dekin
|
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
dek-1-in
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C10H18
|
Masa molowa
|
138,25 g/mol
|
Wygląd
|
czysta, bezbarwna ciecz[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
764-93-2 1942-46-7 (5-dekin)
|
PubChem
|
12997
|
InChI
|
InChI=1S/C10H18/c1-3-5-7-9-10-8-6-4-2/h1H,4-10H2,2H3
|
InChIKey
|
ILLHQJIJCRNRCJ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-02-18]
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanej karty charakterystyki 1-dekin
|
|
|
Zwroty H
|
H226, H315, H318, H335, H410
|
Zwroty P
|
P261, P273, P280, P305+P351+P338, P501
|
|
Europejskie oznakowanie substancji
|
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
|
Na podstawie podanej karty charakterystyki 1-dekin
|
|
Drażniący (Xi)
|
|
|
Zwroty R
|
R10, R37/38, R41, R51/53
|
Zwroty S
|
S26, S39, S60, S61
|
|
Temperatura zapłonu
|
48 °C[1]
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
Dekin – organiczny związek chemiczny z grupy alkinów, ciekły węglowodór nienasycony zawierający 10 atomów węgla i jedno wiązanie potrójne. Wzór sumaryczny: C10H18, masa molowa 138,25 g/mol. Izomer dekinu o szkielecie nierozgałęzionym występuje w postaci 5 izomerów funkcyjnych:
- dek-1-in (1-dekin, dekin-1, oktyloacetylen): CH≡CCH2CH2CH2CH2CH2CH2CH2CH3;
- dek-2-in (2-dekin, dekin-2): CH3C≡CCH2CH2CH2CH2CH2CH2CH3; CAS 2384-70-5[2]
- dek-3-in (3-dekin, dekin-3): CH3CH2C≡CCH2CH2CH2CH2CH2CH3; t. wrz. 175-176 °C, CAS 2384-85-2[2]
- dek-4-in (4-dekin, dekin-4): CH3CH2CH2C≡CCH2CH2CH2CH2CH3; CAS 2384-86-3[2]
- dek-5-in (5-dekin, dekin-5): CH3CH2CH2CH2C≡CCH2CH2CH2CH3; t. topn. -73 °C, CAS 1942-46-7[2][3], PubChem 16030[4]
Właściwości chemiczne:
Dekiny są palne (temperatura zapłonu rzędu 40–90 °C[1][3]) i ulegają reakcjom typowym dla alkinów, np. reakcji addycji z fluorowcami (bromem, chlorem, jodem).