Data i miejsce urodzenia |
16 listopada 1961 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
179 cm | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Clarence H. Callender (ur. 16 listopada 1961 w East Ham[1]) – brytyjski lekkoatleta sprinter, dwukrotny medalista igrzysk Wspólnoty Narodów, olimpijczyk.
Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentował Anglię, a na pozostałych dużych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.
Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Lincoln Asquith, Daley Thompson, Mike McFarlane i Callender) oraz zajął 6. miejsce w biegu na 100 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1986 w Edynburgu[2]. Wystąpił w biegu sztafetowym 4 × 100 metrów na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie, lecz sztafeta brytyjska została zdyskwalifikowana w eliminacjach[3].
Wystąpił w biegu eliminacyjnym sztafety 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu. W półfinale i finale zastąpił go Linford Christie, a sztafeta brytyjska zdobyła srebrny medal[1]. Callender zajął 2. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów w zawodach pucharu świata w 1989 w Barcelonie[4] oraz zdobył złoty medal w tej konkurencji na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland (sztafeta Anglii biegła w składzie: Callender, John Regis, Marcus Adam i Christie)[2].
Callender był wicemistrzem Wielkiej Brytanii (UK Championships) w biegu na 200 metrów w 1987[5].
Rekordy życiowe Callendera[6][7]: