![]() Christina Koch (2018) | |
Data i miejsce urodzenia |
29 stycznia 1979 |
---|---|
Narodowość | |
Status |
aktywna |
Funkcja |
inżynier pokładowa |
Łączny czas misji kosmicznych |
328 dni 13 godzin 58 minut[1] |
Liczba spacerów kosmicznych |
6 |
Czas spacerów kosmicznych |
42 godziny 15 minut[1] |
Misje | |
Strona internetowa |
Christina Hammock Koch /koʊk/ (ur. 29 stycznia 1979 w Grand Rapids w stanie Michigan) – inżynier, astronautka NASA z 21. Grupy Astronautów NASA (rocznik 2013). Uczestniczka misji na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, 18 października 2019 wraz z Jessicą Meir przeprowadziła pierwszy spacer kosmiczny przeprowadzony wyłącznie przez kobiety[2][3]. 17 listopada Koch, jako Astro Christina, dokonała pierwszej dokonanej z kosmosu edycji Wikipedii[4].
Córka Barbary Johnsen z Frederick, Maryland i dra Ronalda Hammocka z Jacksonville w Północnej Karolinie[5][6].
Urodziła się w Grand Rapids w stanie Michigan[7] i wychowała w Jacksonville w Północnej Karolinie[6]. Od dzieciństwa marzyła by zostać astronautką[8].
W 1997 roku ukończyła North Carolina School of Science and MathematicsDurham w Karolinie Północnej[9] specjalizujące się w pogłębionym nauczaniu nauk ścisłych i matematyki[10]. Następnie rozpoczęła studia na Uniwersytecie Stanowym Karoliny Północnej w Raleigh, gdzie uzyskała dwa licencjaty (Bachelor of Science): w dziedzinie inżynierii elektrycznej i fizyki (2001) oraz stopień magistra w dziedzinie elektrotechniki (2002)[11][6]. W 2001 r. ukończyła program Akademii NASA w Centrum Lotów Kosmicznych im. Roberta H. Goddarda (GSFC).
– prestiżowe liceum wChristina Koch pracowała nad rozwojem instrumentów wykorzystywanych w naukach o kosmosie i zdalnej inżynierii. W latach 2002–2004 jako inżynier elektryk w Laboratorium Astrofizyki Wysokich Energii Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda NASA przyczyniła się do stworzenia instrumentów naukowych wykorzystanych w kilku misjach NASA, które badały astrofizykę i kosmologię[6]. W tym czasie pełniła również funkcję adiunkta w Montgomery College w Maryland i prowadziła tam kurs fizyki laboratoryjnej.
W latach 2004–2007 jako pracownica naukowa Koch uczestniczyła w programie antarktycznym USA (United States Antarctic Program). W ramach pracy spędziła łącznie trzy i pół roku w regionach arktycznych i antarktycznych[6][12], w tym w Antarktyce cały zimowy sezon w amerykańskiej stacji polarnej Amundsena – Scotta, gdzie doświadczyła temperatury −44 °C, a także cały sezon w amerykańskiej stacji polarnej im. Palmera. Podczas pobytów naukowych na Antarktydzie, Koch był członkinią zespołów pożarowych oraz poszukiwawczo-ratowniczych Ocean / Lodowiec. Okres swojego pobytu na biegunie południowym opisywała później jako psychiczne i fizyczne wyzwanie: „Oznacza to miesiące bez, słońca, z tą samą ekipą i bez przesyłek pocztowych lub świeżej żywności. Izolacja, nieobecność rodziny i przyjaciół, oraz brak nowych bodźców dla zmysłów to warunki, w których musisz znaleźć strategię by prosperować.”[13]
W latach 2007–2009 roku Koch pracowała jako inżynier elektryk na Wydziale Kosmicznym Laboratorium Fizyki StosowanejUniwersytecie Johnsa Hopkinsa, zajmując się rozwojem instrumentów nauk o kosmosie[6]. Przyczyniła się do opracowania instrumentów badających cząsteczki promieniowania w misjach NASA, w tym sondy Juno i Van Allena . W następnym roku Koch ukończyła pobyty w stacji polarnej Palmer na Antarktydzie i wiele sezonów zimowych na stacji Summit na lądolodzie grenlandzkim. W 2012 r. pracowała w Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej (NOAA): najpierw jako inżynier terenowy w Obserwatorium Baseline w NOAA w Barrow Alaska, a następnie jako szef stacji Obserwatorium Samoa Amerykańskiego.
naW 2001 roku Koch ukończyła Akademię NASA w Goddard Space Flight Center (GSFC). W latach 2002–2004 pracowała jako inżynier elektryk w Laboratorium Astrofizyki Wysokoenergetycznej w GSFC[14].
W czerwcu 2013 r. została wybrana przez NASA do 21. Grupy Astronautów[15]. W lipcu 2015 r. ukończyła szkolenie, które umożliwiło jej udział w misjach[7]. Szkolenie dla astronautów, w którym brała udział, obejmowało naukowe i techniczne odprawy, intensywne szkolenie z systemów Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, spacery kosmiczne, robotykę, trening fizjologiczny, lot szkoleniowy w T – 38 oraz szkolenie w zakresie przetrwania w wodzie i dziczy[6].
14 marca 2019 roku, na pokładzie Sojuza MS-12, Koch – wraz z Aleksiejem Owczininem i Nickiem Hague – wyruszyła na Międzynarodową Stację Kosmiczną aby przyłączyć się do załogi Ekspedycji 59 / 60 / 61.
Swój pierwszy spacer kosmiczny, Koch miała wykonać – wraz z Anne McClain – 29 marca 2019 roku. Miał to być pierwszy kobiecy spacer kosmiczny. Jednak problemy z rozmiarami skafandra spowodowały, że zamiast McClain udział w EVA wziął Hague. Pierwszy kobiecy spacer kosmiczny odbył się dopiero 18 października 2019 roku. Wzięły w nim udział Christina Koch i Jessica Meir. Był to pierwszy spacer Koch. W czasie tego spaceru kosmicznego Koch i Meir dokonały długotrwających napraw: serii aktualizacji systemów zasilania MSS i obserwatoriów fizyki[16][17][18].
W związku ze zmianami związanymi z agendą programu Rozwoju Załogi Lotów Komercyjnych, 17 kwietnia 2019 roku podjęto decyzję o przedłużeniu misji Koch do lutego 2020 r., co oznaczało zadanie rekordowego pobytu kobiety w przestrzeni kosmicznej; równocześnie był to pierwszy przypadek, kiedy dokonano zmiany misji NASA dla astronauty przebywającego w kosmosie po raz pierwszy[19][20]. Sojuz MS-13 z Koch, Parmitano i Skworcowem na pokładzie odłączył się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 6 lutego 2020 roku o 5:50 UTC i wylądował w Kazachstanie w pobliżu miasta Żezkazgan o 9:12 UTC. Powrót po ponad 328 dniach w przestrzeni kosmicznej był najdłuższym ciągłym pobytem kobiety w kosmosie. W ten sposób Christina Koch pobiła wcześniejszy rekord (289 dni) ustanowiony przez Peggy Whitson[21][22].
Loty kosmiczne, w których uczestniczyła Christina Koch | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
№ | Data startu | Statek kosmiczny | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania |
1. | 14 marca 2019 19:14:08 UTC |
Sojuz MS-12 | 6 lutego 2020 05:50:28 UTC |
Sojuz MS-13 | inżynier pokładowa | 328 dni 13 godzin 58 minut |
Łączny czas spędzony w kosmosie – 328 dni 13 godzin i 58 minut |
Christina Koch mieszka w Teksasie z mężem Robertem Kochem[6]. Lubi podróże z plecakiem, wspinaczkę skałkową, wioślarstwo, żeglarstwo, bieganie, jogę oraz pracę społeczną, fotografię i podróże[6].
Podczas pracy w NASA i Johns Hopkins, Christina Koch zdobyła wiele nagród w tym:
oraz nominację do nagrody Odkrycie Roku przyznawanej przez Laboratorium Fizyki Stosowanej Johnsa Hopkinsa
w 2009 roku.A także Astronaut Scholar przyznawane przez Astronaut Scholarship Foundation w latach 2000–2001[6].