Cebula (łac. bulbus) – przekształcony pęd podziemny o funkcji spichrzowej i przetrwalnikowej, którego główną część stanowią mięsiste i gęsto skupione liście[1].
Cebula charakteryzuje się:
Cebule mogą być pojedyncze, jak np. u tulipana, liczne, okryte wspólną łuską, jak np. u czosnku pospolitego lub tworzące oddzielne ząbki, jak np. u lilii.
Cebule powstają zazwyczaj z pąka rozwijającego się w kącie łuski cebulowej obumierającej (ubiegłorocznej) cebuli[2].
Cebule występują głównie u roślin jednoliściennych. Występują m.in. w rodzajach: czosnek, tulipan, szafirek[1], lilia, hiacynt i szachownica[2].
Rośliny wytwarzające cebulę nazywają się roślinami cebulowymi. W warzywnictwie i kwiaciarstwie stanowią one ważną grupę roślin o dużym znaczeniu produkcyjnym. W kwiaciarstwie ze względów praktycznych często do grupy tej włącza się również rośliny które posiadają bulwy[3]. Wśród roślin ozdobnych roślin cebulowych jest bardzo wiele. Ze względu na długi okres upływający od wysiewu nasion do kwitnienia, jak również ze względu na to, że często nie odtwarzają one cech rośliny macierzystej, zazwyczaj rozmnaża się je wegetatywnie przez cebulki przybyszowe lub bulwy. W kwiaciarstwie duże znaczenie ma możliwość przyspieszania kwitnienia roślin cebulowych[3].
Wśród warzyw do roślin cebulowych należą m.in. cebula zwyczajna i czosnek pospolity[4].