Bylica draganek, bylica estragon, estragon zwyczajny^[4] (Artemisia dracunculus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Dziko występuje w Azji, południowo-wschodniej Europie i Ameryce Północnej^[3]. Powszechnie stosowana w szczególności w Hiszpanii, Niemczech i Francji. W tym ostatnim kraju zyskała miano króla przypraw^[5]. W wielu krajach jest uprawiana. Status gatunku we florze Polski: gatunek uprawiany, kenofit i efemerofit.

Morfologia

Pokrój: Kształtem i wysokością zbliżona do bylicy piołun, lecz słabiej rozkrzewiona.
Łodyga: Prosta, na wpół zdrewniała, wysokość do 150 cm.
Liście: Lancetowate lub równowąskie, zaostrzone, całobrzegie, lekko zwisające.
Kwiaty: Koszyczki osadzone wzdłuż gałązek szczytowych, nieco mniejsze niż u bylicy piołun, zebrane w luźne wiechy.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do października. Siedlisko: spotykana czasem w stanie dzikim przy drogach, budynkach, na rumowiskach. Lubi stanowiska nasłonecznione, gleby próchniczne i wilgotne. Liczba chromosomów 2n= 18^[6].

Zastosowanie

Sztuka kulinarna
- Estragon używany jest do zaprawiania octów ziołowych i musztardy.
- Używa się go do kiszenia ogórków i kapusty.
- Świeże ziele można dodawać do sałatek oraz zup.
- Poprawia smak niesłonych potraw, z tego względu jest stosowany w diecie bezsolnej.
- Doskonały do drobiu, ryb i potraw z jajek.
- Estragonu nie należy gotować.
Roślina lecznicza – najczęściej stanowi składnik mieszanek ziołowych.
- Surowiec zielarski: ziele estragonu (Herba Dracunculi), w jego skład wchodzą olejki eteryczne do 0,8% (m.in. estragol), gorycze, garbniki, karoteny i dużo soli mineralnych, w tym jod^[7].
- Działanie: lekko moczopędne; wzmaga wydzielanie soków trawiennych i uzupełnia braki witaminy A^[8]. Stosuje się go przy kuracjach wzmacniających, przy braku apetytu lub też przy zaburzeniach żołądkowych. Jednak jego działanie jest słabe, stąd też używa się go najczęściej w mieszankach ziołowych^[8].
- Zbiór i suszenie: ziele zbiera się następnego roku. Należy ściąć pędy długości 20-30 cm przed kwitnieniem (kolejne zbiory w miarę odrastania pędów) i suszyć związane w niewielkie pęczki.
Roślina uprawna, uprawiana jako roślina przyprawowa.

Uprawa

W czasie surowych zim w Polsce może przemarzać (strefy mrozoodporności 6-9)^[9]. Dlatego też przed zimą ścina się ją przy ziemi i okrywa. Najłatwiej rozmnażać roślinę przez podział starszych roślin wykopanych w tym celu w kwietniu lub maju. Każda oddzielona sadzonka powinna mieć pęd z korzeniami. Nie wymaga specjalnej pielęgnacji, wystarczy odchwaszczać i podlewać.

Przypisy

Kategorie