Imię i nazwisko |
Bogna Kaczmarska |
---|---|
Pseudonim |
Słowik Warszawy |
Data i miejsce urodzenia |
6 kwietnia 1927 |
Data i miejsce śmierci |
10 maja 2002 |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód |
śpiewaczka |
Bogna Sokorska, właśc. Bogumiła Julia Sokorska[1], de domo Kaczmarska (ur. 6 kwietnia 1927 w Warszawie, zm. 10 maja 2002 tamże) – polska śpiewaczka operowa (sopran koloraturowy liryczny).
Mężem artystki był pianista i kompozytor Jerzy Sokorski (brat Włodzimierza Sokorskiego – przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za rządów Władysława Gomułki). Siostra malarza Janusza Kaczmarskiego, ciotka poety i barda Jacka Kaczmarskiego.
Lata szkolne spędziła w Piastowie, gdzie ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza[2].
Należała do najwybitniejszych polskich artystek śpiewaczek drugiej połowy XX wieku. Studiowała śpiew w Warszawie u M. Dobrowolskiej-Gruszczyńskiej (1945–1948) oraz u Ady Sari (1948–1954). W latach 1958–1973 z przerwami przebywała za granicą.
Była laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego (1951), solistką Opery Warszawskiej (1961–1963) i teatrów operowych w Düsseldorfie (1964–1970) oraz Essen (od 1970). Odbywała występy gościnne na europejskich scenach operowych, recitale, koncerty w kraju i za granicą. Nagrała album Słowik Warszawy (1964).
Warszawiacy nazywali ją „Słowikiem Warszawy”. Wykonała liczne nagrania z orkiestrą. W swoim repertuarze operowym posiadała około 20 partii sopranu koloraturowego (m.in. Konstancja, Blonda, Fiordiligi, Królowa Nocy, Norina, Gilda) oraz wiele pieśni kompozytorów polskich i zagranicznych. Przez wiele lat występowała w Festiwalach Moniuszkowskich w Kudowie-Zdroju[3]. Poświęciła się również pracy pedagogicznej, wykładała na Letnich Kursach Mistrzowskich w Weimarze, jedną z jej uczennic była Justyna Reczeniedi[4], autorka książki Bogna Sokorska. Życie i kariera Słowika Warszawy – wspomnienie.
Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[5] (kwatera A3 tuje-1-7)[6]
30 października 2011 w Piastowie miało miejsce odsłonięcie obelisku poświęconego Bognie i Jerzemu Sokorskim.