![]() Bill Wyman (1989) | |
Data i miejsce urodzenia |
24 października 1936 |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk |
Aktywność |
1960–1993, 1997– |
Wydawnictwo |
Velvel, Koch International, Rolling Stones Records |
Zespoły | |
The Rolling Stones Bill Wyman’s Rhythm Kings The Cliftons | |
Strona internetowa |
Bill Wyman, właściwie William George Perks[1] (ur. 24 października 1936 w Londynie[2]) – brytyjski muzyk rockowy, basista. Od grudnia 1962 do grudnia 1992 był basistą w zespole rockowym The Rolling Stones[3][4][5][6][7][8][9].
W wieku 10 lat rozpoczął 3-letnią naukę gry na fortepianie, potem sam uczył się gry na gitarze basowej. Przed przystąpieniem do zespołu Rolling Stones grał na gitarze basowej w kilku lokalnych zespołach.
Był trzykrotnie żonaty. 24 października 1959 poślubił Diane Cory, z którą miał syna Stephana Paula. Jednak w 1969 doszło do rozwodu. W 1984, kiedy Wyman miał 48 lat, związał się z wówczas 13-letnią Mandy Smith[10], którą poznał za kulisami jednej z gal rozdania nagród muzycznych[11]. Przez dwa lata ich związek pozostał w ścisłej tajemnicy, ale kiedy informacja została podana do wiadomości publicznej, stała się największym skandalem show-biznesu dekady[11]. Jej matka zaakceptowała ten związek. W 2010, w wywiadzie dla „Daily Mail”, Smith wyznała, że rozpoczęła stosunki seksualne z Wymanem, mając zaledwie 14 lat. 2 czerwca 1989 52-letni Wyman poślubił wtedy 18-letnią Smith[12]. Na ich ślubie pojawili się m.in. Mick Jagger, Jerry Hall i Keith Richards[13]. W 1991 rozwiedli się[14]. 21 kwietnia 1993 ożenił się z Suzanne Accostą, z którą ma trzy córki: Katherine Noelle (ur. 1994), Jessicę Rose (ur. 1995) i Matildę May (ur. 1998).
Po odejściu z zespołu zaczął nagrywać solowe płyty oraz występować i nagrywać z Bill Wyman’s Rhythm Kings[3][4][5][6][7][8][9].
W 2012 wystąpił ponownie (po 20 latach) z The Rolling Stones na koncertach w The O2 Arena w Londynie w ramach trasy 50 & Counting z okazji pięćdziesięciolecia powstania zespołu[15].
Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
---|---|---|---|
1985 | Willie and the Poor Boys[16] | Willie | Eddie Arno, Markus Innocenti |
1987 | Zjeść bogatych (Eat the Rich)[17] | ofiara w toalecie | Peter Richardson[18] |
2010 | Stones in Exile (film dokumentalny)[19] | w roli samego siebie | Stephen Kijak |
2012 | Crossfire Hurricane (film dokumentalny)[20] | Brett Morgen | |
2016 | No Expectations the Murder of Brian Jones (film dokumentalny)[21] | Avalon Giuliano |