![]() | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
23 sierpnia 1911 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 maja 1999 | |||||||||||||||
Obywatelstwo |
167 cm | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Elizabeth M. „Betty” Robinson (później Schwartz, ur. 23 sierpnia 1911 w Riverdale, zm. 18 maja 1999 w Denver) – amerykańska lekkoatletka specjalizująca się w biegach sprinterskich, uczestniczka igrzysk olimpijskich w latach 1928 i 1936, trzykrotna medalistka olimpijska: dwukrotnie złota (1928, w biegu na 100 m i 1936, w sztafecie 4 × 100 m) oraz srebrna (1928, w sztafecie 4 × 100 m). Najmłodsza w historii mistrzyni olimpijska w biegu na 100 metrów[1][2]. Wielokrotna rekordzistka świata na różnych dystansach.
W 1931 uczestniczyła w wypadku lotniczym doznając ciężkich obrażeń. Lekarze nie dawali jej większych szans na przeżycie, nie mówiąc o chodzeniu. Sprinterka nie poddała się i wróciła do sprawności, mimo nieco krótszej nogi odzyskała szybkość, ale nie mogła normalnie uklęknąć w blokach startowych. Zakwalifikowano ją więc do sztafety, w której nie musiała biec na pierwszej zmianie[3]. W 1936 zdobyła złoty medal igrzysk w Berlinie w sztafecie 4 × 100 m. Po tym sukcesie zakończyła karierę sportową[2].