![]() | |||||||||
Nazwisko chińskie | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Ban Zhao (zi: Huiban, 惠班; ur. ok. 48, zm. ok. 116) – chińska pisarka, poetka i historyczka. Najmłodsze dziecko Ban Biao, siostra Ban Gu i Ban Chao[1].
W wieku 14 lat została poślubiona mężczyźnie imieniem Cao Shishu (曹世叔). Po jego wczesnej śmierci zdecydowała się nie wychodzić więcej za mąż i oddała się nauce. Od nazwiska męża nazywano ją Uczoną Panią Cao (曹大家, Cao Dajia)[2].
Była cesarskim historykiem na dworze cesarza He. Po śmierci swojego brata Ban Gu ukończyła jego Księgę Hanów[3]. Zarządzała cesarską biblioteką i nauczała historii. Pisała także poezje[4]. Jej najważniejszym samodzielnym dziełem są Wykłady dla kobiet (女誡, Nüjie)[5].