Pełna nazwa |
Budowlany Klub Sportowy Bydgoszcz |
---|---|
Data założenia | |
Państwo | |
Siedziba |
Bydgoszcz |
Adres |
ul. Żupy 2 |
Prezes |
Błażej Baumgart |
Dyrektor |
Dyrektor Klubu – Błażej Baumgart |
Sekcje | |
| |
Strona internetowa |
Budowlany Klub Sportowy – wielosekcyjny klub sportowy z siedzibą w Bydgoszczy, założony w 1956 roku. Niegdyś znany pod nazwą Budowlani Bydgoszcz. Od 2005 jest członkiem Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego Zawisza Bydgoszcz.
Wcześniej funkcjonowały również sekcje: brydża sportowego i tenisa ziemnego[2]
Początki klubu związane są z utworzonym w 1949 roku Zrzeszeniem Sportowym Budowlani, opartym o pracowników przedsiębiorstw branży budowlanej[3]. Uprawiano wówczas sport w sekcjach: strzeleckiej, tenisa stołowego, boksu, piłki nożnej, łyżwiarstwa figurowego i lekkoatletyki[4]. 8 marca 1957 klub został wpisany do rejestru stowarzyszeń i związków. W 1975 zmieniono jego nazwę na Budowlany Klub Sportowy (BKS)[4]. W 1977 liczył 654 członków[4]. Piłkarze w latach 70. uczestniczyli w rozgrywkach III ligi, a w sezonie 1977/1978 grali na zapleczu ekstraklasy. Z sekcji lekkoatletycznej wywodziło się wielu indywidualnych mistrzów Polski w kategorii młodzików, juniorów i seniorów. Wyniki na poziomie europejskim i światowym uzyskiwali m.in. olimpijczycy: sprinterka Beata Żbikowska i trójskoczek Michał Joachimowski, poza tym skoczkowie o tyczce (Mirosław Chmara), biegacze (Kazimierz Żbikowski, Jarosław Kaniecki, Danuta Gąska, Rafał Jerzy), wieloboiści i inni. W latach 1978–1984 klub prowadził sekcję hokejową przejętą z Polonii Bydgoszcz, przez cztery sezony uczestnicząc w rozgrywkach ekstraklasy[1]. W latach 60. i 70. przy ul. Żupy wzniesiono budynek administracyjny, gdzie zlokalizowano siedzibę klubu wraz z restauracją, salą gimnastyczną, siłownią i kortami tenisowymi. Przy ul. Słowiańskiej wzniesiono boisko piłkarsko-lekkoatletyczne, a w 1978 rozpoczęto budowę stadionu na Górzyskowie, którą przerwano w latach 80[4].. Po 1990 stadion na Wzgórzu Wolności przekazano w gestię TKKF. W latach 80. i 90. w klubie działała również sekcja koszykówki kobiet.
W 2005 BKS zgłosił akces do Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego Zawisza, jako członek założyciel co otworzyło klubowi dostęp do bazy sportowej na wysokim poziomie[4]. Skoncentrowano się na szkoleniu dla dzieci i młodzieży w zakresie piłki nożnej, lekkoatletyki i łucznictwa oraz dyscyplin do tej pory zaniedbanych w Bydgoszczy: od 2014 hokeja na lodzie, a od 2015 piłki ręcznej kobiet. Od 2007 roku wysoki poziom sportowy osiągają lekkoatleci. Kilkunastu zawodników zdobywa medale na mistrzostwach Polski w różnych kategoriach wiekowych. Wychowanka i zawodniczka klubu Iga Baumgart dwukrotnie uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich (2012, 2016), a w 2017 zdobyła tytuł halowej mistrzyni Europy i wicemistrzyni świata sztafet,a także brązowy medal w sztafecie 4x400 m na Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce 2017 Londyn. W 2018 roku zdobyła złoty medal na Mistrzostwach Europy w Lekkoatletyce 2018 w sztafecie 4x400 m (Berlin).
Do 2013 siedzibą klubu był rozebrany w 2022 budynek przy ul. Żupy 2[5][6] z salą gimnastyczną i siłownią. Lekkoatleci korzystali z boiska przy ul. Słowiańskiej na Wzgórzu Wolności. W 1977 na powierzchni 11 ha przy ul. Żwirki i Wigury na Górzyskowie klub rozpoczął budowę własnego kompleksu sportowego, którą miały zrealizować społecznie bydgoskie przedsiębiorstwa budowlane. Obok stadionu zaprojektowano halę sportową oraz baseny pływackie: kryty i otwarty. Rozpoczęte prace przerwano w latach 80. XX w. Wykonano jedynie boisko z bieżnią lekkoatletyczną, otoczone wałami ziemnymi oraz częściowo basen otwarty. Na boisku ćwiczyli piłkarze grający wówczas w V lidze[7]. W latach 90. teren sprzedano pod osiedle mieszkaniowe, a stadion na Wzgórzu Wolności przekazano TKKF. Po przejściu klubu pod kuratelę CWZS Zawisza, lekkoatleci korzystają z kompleksu sportowego Zawiszy przy ul. Gdańskiej, a piłkarze ze zmodernizowanego w 2015 stadionu w Fordonie. Łucznicy do 2012 korzystali z torów otwartych przy hali Łuczniczka, a po ich likwidacji otrzymali od miasta teren przy ul. Inwalidów pod nowe tory łucznicze. Do klubu w latach 1978–1984 należało sztuczne lodowisko Torbyd. Reaktywowana w 2014 sekcja hokeja na lodzie korzystała z hali Tortor w Toruniu. Po otwarciu nowego Torbydu 14 stycznia 2018 roku odbył się pierwszy mecz hokeja na lodzie w Bydgoszczy od czasu reaktywacji sekcji hokeja BKS. BKS uległ w zespołowi Mad Dogs Sopot 6:7[8]. Piłkarki ręczne rozgrywają mecze w hali ZS nr 7 przy ul. Waryńskiego na osiedlu Błonie.
W październiku 2018 roku na terenie Kompleksu Sportowego CWZS Zawisza przy ul.Sielskiej klub oddał do użytku nowe boisko piłkarskie typu Orlik przykryte balonem o wymiarach 53,3 m na 36 m, gdzie w okresie jesienno-zimowym trenują piłkarze grup młodzieżowych.
Iga Baumgart-Witan(lekkoatletyka)-sztafeta 4x400 m mix 1 miejsce złoty medal(biegła w eliminacjach)
Iga Baumgart-Witan (lekkoatletyka)-sztafeta 4x400 m kobiet 2 miejsce srebrny medal
Kinga Gacka -(lekkoatletyka)sztafeta 4 x400 m kobiet (jako rezerwowa)
Olimpijczykami byli także wychowankowie klubu: wieloboista Janusz Szczerkowski (Moskwa 1980) i skoczek o tyczce Mirosław Chmara (Seul 1988).
Od 2008 roku w klasyfikacji punktowej Polskiej Federacji Sportu Młodzieżowego w województwie kujawsko-pomorskim klub zajmuje regularnie 2 miejsce w sporcie młodzieżowym (po Zawiszy Bydgoszcz).
Sekcję założono u zarania klubu. Bazą do uprawiania dyscyplin lekkoatletycznych było boisko otoczone bieżnią przy ul. Słowiańskiej urządzone w końcu lat 50. Począwszy od lat 60. XX w. BKS posiadał jedyną obok Zawiszy wyczynową sekcję lekkoatletyczną w Bydgoszczy. Jej zawodnicy osiągali wysoki poziom sportowy występując na najważniejszych imprezach międzynarodowych z igrzyskami olimpijskimi włącznie[4]. Najlepiej wypadali sprinterzy i długodystansowcy: Kazimierz Żbikowski, Beata Żbikowska, Jarosław Kaniecki, Wiesław Wojtkuński, Danuta Gąska, Rafał Jerzy, wieloboiści: Janusz Szczerkowski, Maciej Jędral, skoczkowie o tyczce: Paweł Iwiński, Romuald Murawski, Mirosław Chmara oraz trójskoczkowie: Michał Joachimowski (mistrz Europy, wielokrotny mistrz Polski, dwukrotny olimpijczyk) i Robert Michniewski[1]. Klub uczestniczył w rozgrywkach II ligi, a w sezonach 1977–1978 – w ekstraklasie lekkoatletycznej[1]. W 2007 w sekcji trenowało 154 zawodników pod kierunkiem 9 trenerów, zawodnicy zdobyli 14 medali na imprezach mistrzowskich, a do kadry narodowej zakwalifikowano 10 zawodniczek i zawodników BKS[2]. Wzrost poziomu sportowego zawodników sekcji zanotowano po 2009 roku, kiedy BKS został członkiem CWZS Zawisza, otrzymując dostęp do bazy szkoleniowej na wysokim poziomie[1]. Współpraca ze szkołami bydgoskimi, m.in.: XI LO, VII LO, VIII LO, Gimnazja nr 9 i 10, SP nr 14, 63, 65, 67 dawała dobre efekty. Od 2008 w klasyfikacji punktowej Polskiej Federacji Sportu Młodzieżowego w województwie kujawsko-pomorskim klub zajmował regularnie 2 miejsce w sporcie młodzieżowym oraz awansował do I ligi lekkoatletycznej juniorów[2]. BKS dochował się wielu reprezentantów Polski na mistrzostwa Europy, świata, igrzyska olimpijskie. Zawodnicy zdobywali liczne medale mistrzostw Polski różnych kategorii wiekowych. W 2017 w klasyfikacji medalowej mistrzostw Polski juniorów BKS uplasował się na 3. miejscu w kraju. Jednocześnie Iga Baumgart została nominowana w plebiscycie Expressu Bydgoskiego na „Sportową Gwiazdę Bydgoszczy”[9]. W 2018 roku Iga Baumgart-Witan została Mistrzynią Europy w sztafecie 4x400 m (Berlin) ,a indywidualnie sięgnęła po 5 miejsce,Kinga Gacka jako jedyna bydgoszczanka reprezentowała Polskę na Igrzyskach Olimpijskich U-18 w Buenos Aires. W tym roku do kadr narodowych Polskiego Związku Lekkiej Atletyki w różnych kategoriach wiekowych powołanych zostało 14 zawodników BKS Bydgoszcz.
W 2019 roku Iga Baumgart-Witan trenowana przez trener Iwonę Baumgart(mama)wywalczyła złoty medal na HME w Glasgow w sztafecie 4x400 m, srebrny medal na MŚ w Doha (QAT). Została indywidualną Mistrzynią Polski w hali (Toruń)oraz na otwartym stadionie (Radom). Jako pierwsza Polka w historii (wraz z Justyną Święty-Ersetic) wstąpiła w finale Mistrzostw Świata w biegu na 400 m (zajęła w nim 8 miejsce),a także pomogła wywalczyć 5 miejsce w Mistrzostwach Świata w Doha 2019 w sztafecie mieszanej 4x400m.Reprezentowała reprezentację Europy w meczu Europa-USA w Mińsku. (w biegu na 400 m zajęła 3 miejsce ,a w sztafecie szwedzkiej była pierwsza)
Sekcję założono w 1955 roku, jeszcze przed oficjalną rejestracją klubu. Zawodnikami byli młodzi pracownicy bydgoskich przedsiębiorstw budowlanych[1]. Początkowo założono 4 drużyny: seniorów, rezerwy, juniorów i trampkarzy. W latach 1956–1958 zespół seniorów awansował z klasy D do III ligi (wojewódzkiej). W 1962 zespół rozegrał mecz towarzyski z włoskim UISP Reggio Emilia (1:1), a w 1967 Zbigniewa Dembińskiego powołano do kadry Polski juniorów. W sezonie 1976/77 klub awansował do II ligi, w której spędził tylko jeden sezon, lecz udział w rozgrywkach zaplecza ekstraklasy był największym osiągnięciem klubu. Następnie przez dwa sezony grał w III lidze, po czym spadł do niższych lig[1]. W sezonach 2002/03 i 2003/04 występował w lidze okręgowej w fuzji z Gwiazdą Bydgoszcz. Po rozpadzie fuzji seniorski zespół piłkarski przestał istnieć. W 2008 reaktywowano go i zgłoszono do rozgrywek bydgoskiej Klasy B[1]. Od 2010 drużyna uczestniczyła w rozgrywkach Klasy A, a w 2016 awansowała do klasy okręgowej (V liga)[1]. W 2007 roku sekcja prowadziła szkolenie w 7 grupach rozgrywkowych z udziałem 180 zawodników i 8 trenerów. Młodzicy reprezentowali województwo kujawsko-pomorskie w Turnieju im. Marka Wielgusa (klubowe MP), dochodząc do półfinału[2]. Zespół seniorów rozgrywa mecze na boisku CWZS Zawisza przy ul. Sielskiej w Fordonie. Klub prowadzi szkolenie młodzieży (juniorzy starsi i młodsi, trampkarze, młodzicy, orlicy, żacy). Do znanych wychowanków klubu należą:
Sezon | Liga | Miejsce | Mecze | Bilans bramkowy |
Punkty | Uwagi |
1956–1959 | klasy regionalne | |||||
1960–1967 | III liga | nie grał w play-offach o awans do II ligi | ||||
1966/1967 | III liga (grupa IV) | 7 | 30 | 27:35 | 28 | |
1967/1968 | III liga (grupa IV) | 14 | 30 | 30:46 | 21 | spadek do klasy okręgowej |
1968/1969 | Klasa okręgowa | |||||
1969/1970 | Klasa okręgowa | awans do III ligi | ||||
1970/1971 | III liga (grupa IV) | 14 | 30 | 28:55 | 18 | spadek do klasy okręgowej |
1971–1974 | klasa okręgowa, III liga | |||||
1974/1975 | III liga | nie grał w play-offach o awans do II ligi | ||||
1975/1976 | III liga (grupa VI) | 3 | grał w play-offach o awans do II ligi | |||
1976/1977 | III liga (grupa I) | 26 | 46:15 | 42 | awans do II ligi | |
1977/1978 | II liga (gr. północna) | 16 | 30 | 29:54 | 17 | debiut w II lidze, spadek do III ligi |
1978/1979 | III liga (grupa I) | 6 | 26 | 37:31 | 26 | |
1979/1980 | III liga (grupa I) | 9 | 28 | 31:30 | 27 | spadek do IV ligi |
1980–2002 | IV liga, okręgowa | |||||
2002/2003 | Klasa okręgowa | w fuzji z Gwiazdą Bydgoszcz | ||||
2003/2004 | Klasa okręgowa | wycofanie z rozgrywek | ||||
2008/2009 | klasa B (Bydgoszcz III) | 2 | 22 | 112:20 | 56 | reaktywacja zespołu |
2009/2010 | klasa B (Bydgoszcz III) | 20 | 92:20 | 55 | awans do Klasy A | |
2010/2011 | klasa A (Bydgoszcz I) | 5 | 26 | 70:43 | 44 | |
2011/2012 | klasa A (Bydgoszcz I) | 8 | 22 | 41:39 | 28 | |
2012/2013 | klasa A (Bydgoszcz I) | 7 | 26 | 57:51 | 38 | |
2013/2014 | klasa A (Bydgoszcz I) | 3 | 26 | 56:34 | 49 | |
2014/2015 | klasa A (Bydgoszcz I) | 4 | 26 | 67:42 | 46 | |
2015/2016 | klasa A (Bydgoszcz I) | 26 | 101:21 | 71 | awans do V ligi | |
2016/2017 | V liga (kuj-pom I) | 5 | 30 | 66:41 | 55 | |
2017/2018 | V liga (kuj-pom I) | 2 | 30 | 81-23 | 60 | awans do IV ligi |
2018/2019 | IV liga (kuj-pom) | 13 | 34 | 56-55 | 45 | |
2019/2020 | IV liga (kuj-pom) | 9 | 17 | 36-29 | 23 | [10] |
2020/2021 | IV liga (kuj-pom) | 11 | 29 | 69-60 | 42 | |
2021/2022 | IV liga (kuj-pom) | 16 | 34 | 34-73 | 31 | spadek do klasy okręgowej |
2022/2023 | klasa okręgowa (kuj-pom I) | 14 | 30 | 36-67 | 27 |
Sekcję hokeja na lodzie założono w latach 50. XX w. W 1978 klub przejął od Polonii Bydgoszcz sekcję hokejową wraz z seniorami (którzy spadli do II ligi), grupami młodzieżowymi, kadrą szkoleniową oraz lodowiskiem Torbyd[11]. Drużynę seniorów wzmocniono nowymi zawodnikami, a rolę trenerów powierzono Jozefowi Ivanowi i Janowi Sylwestrzakowi[12]. W sezonie 1979/1980 hokeiści awansowali do I ligi, gdzie spędzili kolejne 4 sezony. Trzon drużyny stanowili wówczas m.in. Marian Feter, bracia Csorichowie, bracia Godziątkowscy, Czesław Panek, J. Gawara, R. Niedzielski, M. Gmiński, bramkarz Piotr Panek i inni. W sezonie 1983/84 drużyna prowadzona przez Piotra Cebulę przegrała baraż o utrzymanie z Cracovią i spadła do II ligi, a zarząd BKS ze względów finansowych przekazał sekcję do Polonii Bydgoszcz.
Rozgrywki hokeistów BKS (1978–1984)[12]:
Liga | Sezon | Miejsce | Mecze | Bilans bramkowy |
Punkty | Uwagi |
II liga | 1978/1979 | 2 | 36 | 181:93 | 54 | |
II liga | 1979/1980 | 1 | 36 | 207:83 | 57 | awans do I ligi |
I liga | 1980/1981 | 7 | 42 | 154:185 | 32 | |
I liga | 1981/1982 | 9 | 36 | 117:153 | 25 | |
I liga | 1982/1983 | 8 | 36 | 114:231 | 21 | |
I liga | 1983/1984 | 10 | 30 | 93:197 | 13 | spadek do II ligi |
W lipcu 2014 przy BKS reaktywowano sekcję hokejową. Sprzyjała temu planowana przez magistrat Bydgoszczy budowa nowej hali lodowej, niezbędnej do uprawiania tego sportu[11]. Do czasu jej oddania do użytku, jako miejsce treningów ustalono Tortor w Toruniu[11]. W sezonie 2014/2015 zainaugurowano rozgrywki w grupie zachodniej II ligi, a rok później w grupie północnej, gdzie występowały zespoły z Warszawy, Łodzi, Poznania i Trójmiasta[11].
Rozgrywki hokeistów BKS (od 2014)[12]:
Liga | Sezon | Miejsce | Mecze | Bilans bramkowy |
Punkty | Uwagi |
II liga (gr. zachodnia) | 2014/2015 | 3 | 7 | 62:37 | 15 | |
II liga (gr. północna) | 2015/2016 | 4 | ||||
II liga (gr. północna) | 2016/2017 | |||||
II liga (gr. północna) | 2017/2018 | 3 | 8 | 52-49 | 11 | W sezonie zasadniczym 3 miejsce. W play-off wygrana 11-3 w finale ligi z Warsaw Capitals uzyskał prawo gry w I lidze[13]. |
II liga (gr.północna) | 2018/2019 | 3 | 9 | 39-32 | 15 | W play off drugie miejsce po przegranej w finale z ŁKH Łódź 4:7 |
Sekcja prowadzi również szkółkę hokejową dla dzieci, której bazą jest kryte lodowisko przy SP nr 65 w Fordonie[11]. Prowadzone są tu rozgrywki w unihokeju.
Sekcję łuczniczą przejęto w 2007 od Klubu Sportowego Łączność, w którym tradycje uprawiania tego sportu sięgają 1935 roku[1]. Od 2012 działalność wyczynowa utrudniona była przez likwidację torów łuczniczych w parku Centralnym w związku z budową Artego Areny. Przez kilka lat treningi odbywały się w hali przy ul. Szajnochy. W 2014 miasto przekazało klubowi teren przy ul. Inwalidów w celu urządzenia tam nowych torów otwartych. Zawodnicy sekcji osiągali sukcesy na arenie krajowej i międzynarodowej. W 2010 Monika Gruszczyńska z Kacprem Sierakowskim ustanowili rekord Europy w kategorii mikst. Szereg medali osiągnięto również w mistrzostwach Polski seniorów, juniorów i młodzików. Monika Gruszczyńska zdobyła (2010) i (2012) medal MP juniorów. Jakub Banaszak zdobył (2013, 2014) i (2016) MP juniorów oraz (2014) i (2016) medal MP seniorów. Obaj znajdują się w kadrze narodowej[14].
Sekcję piłki ręcznej powołano w październiku 2015 roku na bazie kadry UKS Sokół Bydgoszcz. Klub ten założony w 2006 przy Gimnazjum nr 3 w Fordonie doprowadził swoje zawodniczki do ćwierćfinału mistrzostw Polski juniorek (2011/2012)[15]. W 2015 do rozgrywek regionalnych zgłoszono drużyny juniorek młodszych i młodziczek, bazujących na uczennicach Gimnazjum nr 9 i 35, SP nr 48[1]. W 2016 roku do rozgrywek ogólnopolskiej II ligi zgłoszono drużynę seniorek BKS Bydgoszcz[1][a].
Sekcję szachową założono wraz z powstaniem klubu. Już w 1956 drużyna awansowała do ekstraklasy szachowej, gdzie występowała w sezonach 1957-1959[16]. Najwyższe w historii klubu – 4. miejsce osiągnięto w 1957 roku. Klub posiadał w swoim składzie zawodników na wyrównanym poziomie[16]. Trzon drużyny tworzyli: Jan Kowalski, Waldemar Jagodziński, Stanisław Barche, Włodzimierz Heliasz, Jerzy Bratoszewski, Henryka Konarkowska, Andrzej Tomaszewski[16]. W 1961 roku Budowlani Bydgoszcz uczestniczyli w eliminacjach o awans do ekstraklasy szachowej, ale zajęli IV miejsce w III grupie[16].