Asolo

gmina
Państwo	Włochy
Region	Wenecja Euganejska
Prowincja	Treviso
Kod ISTAT	026003
Powierzchnia	25 km²
Populacja (2004) • liczba ludności	7434
• gęstość	297,4 os./km²
Numer kierunkowy	0423
Kod pocztowy	31011
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej Asolo
Położenie na mapie Włoch Asolo
45°48′N 11°55′E/45,800000 11,916667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Asolo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Treviso.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 7434 osoby, 297,4 os./km².

Pierwotnie miasto było zasiedlone przez Wenecjan, a we wczesnym średniowieczu pozostawało we władaniu rodu Ezzelino. Teatr Asolo został zbudowany w 1798 przez Antonio Locatellego. Po zjednoczeniu Włoch miasto zyskało popularność turystyczną i przyciągało artystów, takich jak aktorka Elenora Duse, angielski poeta Robert Browning, morawska skrzypaczka Wilma Neruda, kompozytor Gian Francesco Malipiero i podróżniczka Freya Stark^[1].

Do najważniejszych pamiątek historycznych miasta należą:

• zamek Rocca (symbol miasta) stojący na szczycie górującego nad miastem Monte Ricco, pochodzący z przełomu XII i XIII wieku,
• Piazza Garibaldi, centralny punkt miasta z XVI-wieczną fontanną
• katedra (Cattedrale di Santa Maria Assunta) zbudowana na reliktach budynków rzymskich, poddana renowacji w 1747 według planów architekta Giorgia Massariego,
• kościół św. Gotarda (XIV wiek),
• klasztor św. Piotra i Pawła, od 1807 należący do benedyktynów, z XVII-wiecznymi freskami biblijnymi^[1],
• kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej z freskami stworzonymi od XIV do XVI wieku,
• kościół św. Anny,
• Palazzo della Ragione (XV wiek), obecnie muzeum miejskie, w którego kolekcji pozostają obrazy takich artystów, jak Bernardo Bellotto, Luca Giordano i Bernardo Strozzi,
• Villa Freya (dawne atelier brytyjskiej podróżniczki Frei Stark),
• Casa Malipiero (zamieszkiwał tu wenecki kompozytor Gian Francesco Malipiero),
• Casa Anseatiche (z mieszkaniem architekta i malarza, Mario de Marii),
• Casa Longobarda (siedziba księżnej Katarzyny Cornaro, obecnie teatr nazwany imieniem Eleonory Duse, która wielokrotnie wyrażała zachwyt krajobrazem okolic Asolo),
• Villa degli Armeni (XVI wiek),
• Palazzo Beltramini remontowany w XVIII wieku przez Giorgia Massariego^[2],
• podziemny tunel, który łączy klasztor św. Piotra i Pawła z drugą stroną wzgórza^[1].

Przez miejscowość przebiega żółty szlak pieszy Il cammino di Sant'Antonio^[3].

• Źródło danych: Istituto Nazionale di Statistica