![]() Andrzej Mastalerz (2013) | |
Data i miejsce urodzenia |
27 października 1964 |
---|---|
Zawód |
aktor, reżyser |
Współmałżonek |
Agata Piotrowska |
Lata aktywności |
od 1987 |
Andrzej Mastalerz (ur. 27 października 1964 w Chorzowie) – polski aktor i reżyser.
Urodził się i dorastał w Chorzowie[1], gdzie w latach 1971–1979 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 37 im. Karola Grzesika[2]. Jego ojciec był kolejarzem[3]. W latach 1979–1984 uczył się w Technikum Kolejowym w Gliwicach[2]. W latach młodzieńczych trenował piłkę nożną i początkowo po maturze chciał studiować na Akademii Wychowania Fizycznego[3]. W latach 1984–1986 studiował w Studium Aktorskim Teatrów Lalkowych przy Teatrze Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie[2]. W 1990 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Filia we Wrocławiu.
Zaraz po studiach zaangażował się do Teatru im. Jaracza w Łodzi, gdzie zadebiutował w roli syna w sztuce Klausa Rifbjerga Łoże (1990) w reż. Kazimierza Bardzika. W Teatrze im. Jaracza spędził osiem sezonów (1990–2001) i odniósł sukces w roli Antosia w przedstawieniu Witolda Gombrowicza Zbrodnia z premedytacją (1996) w reż. Zbigniewa Brzozy zdobywając Nagrodę Główną (zespołową) na XXXVI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu[4]. W latach 1998–2008 występował na deskach Teatru Studio w Warszawie[5]. W 2006 był nominowany do Feliksów Warszawskich, w kategorii najlepsza drugoplanowa rola męska, za rolę Pantalone w przedstawieniu Carla Goldoniego Sługa dwóch panów w reż. Rimasa Tuminasa[4]. Wyróżniony został przez miesięcznik „Teatr” w dorocznym podsumowaniu sezonu z cyklu „Najlepszy, najlepsza, najlepsi” za najlepszą rolę męską w sezonie 2011/2012[4].
W latach 2012–2015 był związany z Teatrem Powszechnym w Warszawie, gdzie za rolę Adama w spektaklu Artura Pałygi Nieskończona historia (2012) w reż. Piotra Cieplaka otrzymał nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie[4]. W latach 2016–2018 występował w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. Stał się cenionym wykładowcą w Warszawskiej Szkole Filmowej[4].
Na ekranie zadebiutował w roli brata Jacka (Mirosław Baka) w dramacie Krzysztofa Kieślowskiego Krótki film o zabijaniu (1987). Pierwszą znaczącą rolę – chłopaka o ksywie „Pasza” – zagrał w melodramacie Andrzeja Barańskiego Nad rzeką, której nie ma (1991). Barański obsadził go też w roli Staszka w komedii Kawalerskie życie na obczyźnie (1992). Grał także w filmach Agnieszki Holland – Europa, Europa (1990) jako Zenek Dracz i W ciemności (2011) jako kanalarz Sawicki, Władysława Pasikowskiego – Kroll (1991) jako szeregowiec „Młody” i Pokłosie (2012) jako ksiądz oraz Lecha Majewskiego – Wojaczek (1999) jako Wiktor Sierpień i Angelus (2001) jako Oswald Wróbel. W 2011 na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” we Wrześni zdobył nagrodę w kategorii „najlepsza rola męska” za postać Erwina w filmie Ingmara Villqista i Adama Sikory Ewa (2010).
Występował też w Teatrze Telewizji m.in. w spektaklach: Ciemno Marka Rębacza (1996) w reż. Janusza Majewskiego jako Bolek, Piękno Piotra Bednarskiego (1997) w reż. Izabelli Cywińskiej jako Jurodiwyj, czy Bigda idzie! Juliusza Kadena-Bandrowskiego (1999) w reż. Andrzeja Wajdy jako Tylko.