![]() Andrij Deszczycia (2015) | |
Data i miejsce urodzenia |
22 września 1965 |
---|---|
Ambasador Ukrainy w Finlandii | |
Okres |
od 2008 |
Minister spraw zagranicznych Ukrainy (p.o.) | |
Okres |
od 27 lutego 2014 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador Ukrainy w Polsce | |
Okres |
od 2014 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() |
Andrij Bohdanowycz Deszczycia, (ukr. Андрій Богданович Дещиця, ur. 22 września 1965[1] w Spasowie) – ukraiński politolog i dyplomata, w 2014 pełniący obowiązki ministra spraw zagranicznych, w latach 2008–2012 ambasador Ukrainy w Finlandii i Islandii, w latach 2014–2022 ambasador Ukrainy w Polsce.
Z wykształcenia politolog, absolwent Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki (1989). Doktoryzował się w 1995 na University of Alberta w Edmonton. Zawodowo związany głównie z ukraińską dyplomacją, w drugiej połowie lat 90. pracował m.in. w przedstawicielstwach dyplomatycznych Ukrainy w Polsce, zaś od 2006 do 2008 był rzecznikiem prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 2008–2012 sprawował urząd ambasadora w Finlandii (z jednoczesną akredytacją w Islandii). Następnie był specjalnym przedstawicielem przewodniczącego Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie[1].
27 lutego 2014, po wydarzeniach Euromajdanu, został pełniącym obowiązki ministra spraw zagranicznych w rządzie Arsenija Jaceniuka[2]. Funkcję tę sprawował do 19 czerwca 2014[3]. Został odwołany wkrótce po publicznym wykonaniu wulgarnej przyśpiewki „Putin chujło”[4]. Oficjalnie zdementowano, by było to powodem dymisji, określając to zbiegiem okoliczności w związku z wcześniej planowanymi zmianami w rządzie[5].
W październiku 2014 został mianowany na stanowisko ambasadora Ukrainy w Polsce[6]. W listopadzie 2014 złożył listy uwierzytelniające prezydentowi RP Bronisławowi Komorowskiemu i oficjalnie rozpoczął misję w Warszawie[7][8]. W lutym 2022 miał zakończyć pełnienie tej funkcji, a na jego następcę wyznaczono Wasyla Zwarycza[9]. Jego kadencja została jednak przedłużona w związku z inwazją Rosji na Ukrainę[10]. Ostatecznie zakończył urzędowanie w czerwcu 2022[11].
Biegle mówi w języku polskim, angielskim oraz rosyjskim[12].