![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1906 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1923–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
kwatermistrz dywizji |
Główne wojny i bitwy |
Albin Potocki (ur. 1 stycznia 1906, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[1].
Był synem Juliana i Marii[2] z domu Zembowska[3]. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Piechoty z 11. lokatą został mianowany przez Prezydenta RP podporucznikiem w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1925 z jednoczesnym wcieleniem do 76 pułku piechoty[4][5]. Awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928. 4 listopada 1929 został skierowany na roczny kurs wychowania fizycznego do Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie[6]. W 1933 został przeniesiony z 76 pp do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów[7]. Awansował do stopnia kapitana z dniem 1 stycznia 1935 i 204 lokatą[8]. Po ukończeniu kursu normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w latach 1936 – 1938 (XVII promocja) otrzymał tytuł naukowy oficera dyplomowanego. W marcu 1939 był dowódcą 2 kompanii I batalionu 85 pułku piechoty[9]. W kampanii wrześniowej pełnił funkcję kwatermistrza rezerwowej 35 Dywizji Piechoty, walczył w obronie Lwowa[2].
Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 i kapitulacji Lwowa został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku. Figuruje na liście straceń nr 4015[10]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”