Juda Galilejczyk wespół z faryzeuszem Sadokiem uformował wokół siebie stronnictwo religijno-polityczne zelotów i wywołał powstanie przeciw spisowi ludności nakazanemu przez Publiusza Sulpicjusza Kwiryniusza, namiestnika Syrii, z powodów podatkowych. Rewolta została stłumiona, a buntownicy ukrzyżowani, ale w rezultacie narodził się ruch zelotów, którego członkowie uważali Boga judaizmu za jedynego pana.
Kandydaci na urząd państwowy muszą zdawać egzaminy do służby cywilnej.
Cesarski klan Liu podejrzewa intencje Wang Manga i wznieca agrarne rebelie podczas rządów Ruzi Yinga. Pierwszą z nich kieruje Liu Chong, markiz Ang-Zong (znany również jako markiz An-chung), z niewielką armią od maja lub czerwca.[2]
Europa
Z powodu katastrofalnego pożaru w Rzymie, Cesarz Oktawian August zorganizował straż nocną i pożarną Militię Vigilum, którą początkowo tworzyli wyłącznie wyzwoleńcy. Jest to najstarsza straż pożarna w historii[3].
Z powodu braku żywności w Rzymie Cesarz August podwaja racje zbożowe rozdzielane ludowi, odsyła swoją świtę niewolników i na czas nieokreślony zarządził przerwę w obradach senatu[4].
Cesarz August zakłada skarbiec, aerarium militare (o wartości 170 milionów sesterców), w celu wypłacania premii odchodzącym na emeryturę weteranom legionu. Wypłaty te były finansowane z 5% podatku od spadków, systemu, który przypuszczalnie był sugerowany w pamiętnikach Juliusza Cezara[5].
Z powodu niezadowolenia ludności z pożaru, głodu i nowego podatku wojskowego, w Rzymie doszło do rozruchów. Cesarz August stłumił bunt, natomiast Publiusz Plaucjusz Rufus został oskarżony, ale potem go uniewinniono[1]
W Rzymie zorganizowano pobór do wojska w celu stworzenia armii do stłumienia buntu w Panonii. Poboru dokonano wśród wyzwoleńców i niewolników uwolnionych specjalnie w tym celu[7].
Tyberiusz wraca z północnej granicy do Illyricum, aby rozpocząć operacje przeciwko buntownikom[8][9].
Aulus Caecina Severus zostaje mianowany namiestnikiem Mezji. Był on silnie zaangażowany w pierwszch walkach z powstańcami z Panonii[10][11].
Rzymianie zbudowali fort na terenie dzisiejszego Wiesbaden. Zapisy historyczne dokumentują ciągłe zamieszkiwanie miasta po wzniesieniu tej budowli[13].