14 Dywizja Kawalerii

14-я кавалерийская дивизия

Historia
Państwo	Rosyjska FSRR
Sformowanie	1920
Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Antonowem (4 VI 1920) bitwa pod Samhorodkiem (5 VI 1920) bitwa pod Chołojowem (14 VIII 1920) bitwa pod Komarowem (21 VIII 1920)
Organizacja
Rodzaj wojsk	Jazda
Podległość	1 Armia Konna

14 Dywizja Kawalerii (ros. 14-я кавалерийская дивизия) – związek taktyczny kawalerii Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.

Formowanie i walki

Została sformowana na przełomie stycznia i lutego 1920, w dużej części z ochotników, i weszła w skład 1 Armii Konnej Siemiona Budionnego. Brała udział w walkach z Siłami Zbrojnymi Południa Rosji Antona Denikina. Od maja 1920 walczyła z oddziałami polskimi. Uczestniczyła w przerwaniu frontu polskiego pod Samhorodkiem. Walczyła w bitwach pod Równem i pod Brodami – Beresteczkiem. 14 sierpnia pobiła polską 1 Dywizję Jazdy pod Chołojowem. Pokonana pod Zamościem i Komarowem, nie odgrywała większej roli na froncie^[1].

Żołnierze dywizji

Dowódcy dywizji^[2]

• Grigorij Maslakow (30 stycznia–10 marca 1920 r.)
• Jakow Lewda (p.o. 10–27 marca 1920 r.)
• Aleksiej Polakow (p.o. 27 marca – 21 kwietnia 1920)
• Aleksandr Parchomienko (od 21 IV 1920 – 3 I 1921)^[1]

Komisarze^[2]

• German Bugaj (26 lutego – 16 marca 1920)
• Jakow Blioch (16 marca – 23 kwietnia 1920)
• Grigorij Dżian (23 kwietnia – 29 czerwca 1920)
• Winokurow (29 czerwca – 3 sierpnia 1920)
• Rawikowicz (3 – 21 sierpnia 1920)
• Jefim Lewin (p.o. 21 sierpnia – 17 grudnia 1920)
• Dmitrij Suszkin (17 grudnia 1920 – ?)

Struktura organizacyjna

Organizacja dywizji w okresie I fazy walk na Ukrainie^[3]:

Dowództwo 14 Dywizji Kawalerii

• 1 Brygada Jazdy 14 DK
  • 79 pułk kawalerii
  • 80 pułk kawalerii
• 2 Brygada Jazdy 14 DK
  • 81 pułk kawalerii
  • 82 pułk kawalerii
• 3 Brygada Jazdy 14 DK
  • 83 pułk kawalerii
  • 84 pułk kawalerii