Ten artykuł dotyczy 11 Dywizji Strzeleckiej
ACz. Zobacz też:
11 Dywizja Piechoty – inne dywizje piechoty z numerem 6.
11 Dywizja Strzelecka
11-я стрелковая дивизия
| Historia
|
| Państwo
|
 Rosyjska FSRR
 ZSRR
|
| Sformowanie
|
1918
|
| Rozformowanie
|
1945
|
| Organizacja
|
|
|
| Rodzaj sił zbrojnych
|
Armia Czerwona
|
| Rodzaj wojsk
|
piechota
|
| Podległość
|
11 Korpus Strzelecki
|
| Odznaczenia
|
|
11 Leningradzka Dywizja Strzelecka odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru (ros. 11-я Ленинградская Краснознаменная стрелковая дивизия, 11 DS) – dywizja piechoty Armii Czerwonej.
Okres międzywojenny
Skład
W 1930 skład 11 Dywizji Strzeleckiej był następujący:
- trzy pułki strzeleckie,
- pułk artylerii,
- oddział zmotoryzowany:
- 12 samochodów pancernych,
- 51 samochodów,
- 29 motocykli[1] .
W 1931 do oddziału zmotoryzowanego dywizji dodano: 15 tankietek, 12 samochodów pancernych BA-27, 132 samochody oraz 19 motocykli[1] .
W czerwcu 1941 pod dowództwem pułkownika N.A. Sokołowa w składzie 11 Korpusu Strzeleckiego, 8 Armii Nadbałtyckiego Specjalnego Okręgu Wojskowego (od ok. 20 czerwca 1941 Front Północno-Zachodni).
Struktura organizacyjna
- 163 pułk strzelecki
- 219 pułk strzelecki
- 320 pułk strzelecki
- 72 pułk artylerii
- (-) pułk artylerii haubic
- dywizjon przeciwpancerny
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- batalion rozpoznawczy
- batalion saperów
- inne służby.
