Nyromantikken var ein periode innan kulturhistoria frå sist på 1800-talet til byrjinga av 1900-talet. Det har vore nytta om kunstnarar som reagerte mot den tidlegare naturalismen, eller som ikkje ønskte å ta til seg den framveksande modernismen.
Nyromantikken var ein periode innan kulturhistoria frå sist på 1800-talet til byrjinga av 1900-talet. Det har vore nytta om kunstnarar som reagerte mot den tidlegare naturalismen, eller som ikkje ønskte å ta til seg den framveksande modernismen.
Forfattarar
Målarar og teiknarar |
«Nyromantikk» vert ofte nytta som karakteristikk av perioden 1890-1905 i norsk litteratur og kunst. Det skal vera litteraturkritikaren Carl Nærup som gav perioden namnet «nyromantikk». Men ulike straumdrag levde side om side om side, og omgrepet nyromantikk har vorte mykje drøfta av litteraturhistorikarar.[1]
Overgangen frå romantikken til realismen i 1870-åra var knytt til Georg Brandes sitt krav om at litteraturen skulle setja problem under debatt. På 1890-talet grydde eit nytt paradigme med nye tankar om kva litteratur skulle vera. Mellom anna skreiv Knut Hamsun ein programartikkel i første årgangen av Samtiden, som tok til å koma ut i 1890: «Fra det ubevidste Sjæleliv». Litteraturen skulle ikkje lenger setja problem under debatt, meinte han. Han etterlyste ein litteratur som setje merkelege psykologiske fenomen «under Luppen», og interesserte seg for det umedvitne indre livet. Han heldt også ei rekkje føredrag der han gjekk til åtak på dei eldre diktarane, mellom dei Ibsen.
Somme kjenneteikn på perioden 1890-1905 i Noreg:
Vidare lesnad
Denne litteraturartikkelen som har med kunst å gjere, er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.