Bokstaven D (d) er den fjerde bokstaven i det latinske alfabetet. Det er òg den fjerde bokstaven i det greske alfabetet (Δ δ) som går tilbake til eit fønikisk teikn, som på hebraisk no heiter dalet. Grekarane omdanna ordet til delta. Etruskarane og romarane kalla bokstaven de. Uttalen var som av vår d; i nygresk er uttalen ð (stemt, dental frikativ).

I det gammalgermanske runealfabetet er bokstaven den åttande runen i tredje ætt.

D kan stå for

• ein note i musikken
• eit vitamin
• symbol for hydrogenisotopen deuterium, det same som ²H.
• 500 skrive med romartal
• tonen D
• forkorting for Deutschland, internasjonalt kjenneteikn for Tyskland (fram til 1990 for Vest-Tyskland), til dømes på bilar og føre postnummer.
• På tyske bilskilt: Düsseldorf
• På irske bilskilt: Dublin
• På norske bilskilt før 1971: Hedmark fylke
• ei rekkje latinske forkortingar: datum, decretum, deus, dies, divus, dominus og fleire. A.D. er forkorting for Anno Domini som tyder «i det Herrens året».

d kan stå for

• symbol for forstavinga desi-. Skrive føre eit einingssymbol, betyr det at eininga skal dividerast med ti.
• symbol for partikkelen deuteron, kjernen i deuterium.
• internasjonalt symbol for døgn.
• symbol for penny
• forkorting for latin dextra og italiensk destra, som tyder «høgre».
• på reseptar står for detur, som tyder «lever ut».
• fram til 1971 symbol for den britiske mynteininga penny (fleirtal pence). Det er eigentleg ei forkorting for latinske denarius, som er ein romersk sølvmynt. Ved myntreformen i 1971 fekk den nye pennyen (= 1/100 £) symbolet p.

Kjelder

«D – bokstav» i Store norske leksikon, snl.no.