| Willem van Kooten | ||||
|---|---|---|---|---|
,_Bestanddeelnr_254-7978.jpg)
| ||||
Willem van Kooten in 1968
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Bijnaam | Joost den Draaijer (pseudoniem) | |||
| Geboren | 7 januari 1941 | |||
| Geboorteplaats | Hilversum | |||
| Beroep | radio-dj | |||
| Bedrijf | Red Bullet | |||
| ||||
Willem van Kooten (Hilversum, 7 januari 1941) is een Nederlandse zakenman en voormalig radiopersoonlijkheid onder het pseudoniem Joost den Draaijer.
.jpg)
Van Kooten begon zijn carrière als diskjockey en werd later programmaleider bij de voormalige zeezender Radio Veronica. Als student Neerlandistiek wist hij zich hier via een vakantiebaantje binnen te werken. Al snel maakte hij naam als Joost den Draaijer door zijn vlotte, studentikoze spreekstijl vol woordspelingen, in een periode waarin Nederlandse radiopresentatoren nog een afgemeten omroepersstem met weinig stemexpressie hadden. In de tijd waarin hij voor de zeezender werkte, zag hij in de Verenigde Staten hoe daar commerciële radio gemaakt werd. Ideeën over hitlijsten en tipparades nam hij over, en op 2 januari 1965 werd de Veronica Top 40 geboren. Ook andere hitlijsten zijn door hem geïnstigeerd, namelijk de Hitwezen Top 50 in 1964, de Hilversum 3 Top 30 in 1969 en de Radio Noordzee Top 50 in 1971.
Willem van Kooten heeft een eigen platenlabel, een productiemaatschappij en een muziekuitgeverij, alle onder de naam Red Bullet. In deze hoedanigheid was hij van 1965 tot 1988 de belangrijkste investeerder in Golden Earring. Hun platen werden door bemiddeling van Van Kooten bij diverse platenmaatschappijen uitgebracht en - uiteindelijk bij tanend succes - op zijn eigen label. Als wisselwerking leverde dit de Earring in de jaren zestig gratis extra publiciteit op, want Van Kooten draaide bij Veronica de platen van de Haagse rockband. Die singles waren tegelijk ook zijn producten waaraan hij geld verdiende.
Als programmaleider bij Veronica en Radio Noordzee introduceerde Van Kooten vele vernieuwende ideeën, zoals de horizontale programmering in programmablokken van twee uur:
Joost den Draaijer vertrok eind 1968 bij Radio Veronica vanwege een zakelijk en artistiek verschil van mening, dat mede te maken had met zijn zakelijke belangen. Dat jaar presenteerde hij het AVRO tv-programma Moef Ga Ga. Bij de VPRO kreeg hij gedaan dat hij in de lente van 1969 een pilot van de Hilversum 3 Top 30 mocht presenteren "om Hilversum wakker te maken voor de wereld om hen heen"; het signaal werd opgepikt want de lijst bleef. Hij werkte in 1971 tegelijk bij de NOS op Hilversum 3 en bij Radio Noordzee, alwaar hij platen van zijn nieuwe label Pink Elephant promootte. Tot april 1971 presenteerde hij op deze zenders twee concurrerende hitparades. Hij moest kiezen voor Radio Noordzee en daar presenteerde hij tot in het voorjaar van 1972.
In 1974 dook hij op bij de NOS op Hilversum 3 om het horizontale programma Joost mag niet eten op werkdagen tussen 18 en 19 uur te presenteren. Dit programma was het eerste horizontaal geprogrammeerde programma op de publieke radio. Later kreeg het programma de naam NOS Maal en op 29 mei 1978 werd het programma, na een conflict met de NOS over belangenverstrengeling, door Frits Spits overgenomen en veranderde de naam in De Avondspits. Ter ere van zijn afscheid verscheen de single Joost mag het weten van het Nederlands Artiestenkoor dat de top 20 van de Nederlandse hitlijsten haalde.
Hij stond aan de wieg van de single Stars on 45, die de eerste plaats van de Hitparade in de Verenigde Staten bereikte.[1] Hij had een plaat gehoord waarin een klein fragment van Venus van Shocking Blue in was opgenomen, waarvoor hij geen toestemming had gegeven. Hij vroeg Jaap Eggermont een legale versie te maken van deze medley. Producer Jaap Eggermont maakte de plaat met zangers van bands waarmee hij al jaren werkte. In het nummer werden delen van Beatles-liedjes, een fragment van Venus en een deel van de hit Sugar, Sugar van The Archies opgenomen. De titelsong schreef Jaap samen met Martin Duiser.
Vanaf 1985 was Willem enige tijd als deejay te beluisteren via de zeezender Radio Monique.
In de jaren tachtig en negentig legde Van Kooten zich steeds meer toe op de handel in onroerend goed, waaronder huizen en golfbanen. Met name in Portugal was hij actief. Als zakenman vergaarde Van Kooten een fortuin dat door zakenblad Quote op 200 miljoen euro wordt geschat. Hij trad verder op als geldschieter voor het softwarehuis Paralax van Samuel Meyering. Hij stelde ook beginkapitaal ter beschikking voor Leefbaar Nederland (onder beding dat Pim Fortuyn lijsttrekker werd) en Leefbaar Hilversum, voor welke laatste partij hij zich ook als verkiesbaar beschikbaar stelde, maar de kieslijst niet haalde. Tegenwoordig is Van Kooten onder meer grootaandeelhouder van Arrow Classic Rock, Arrow Jazz FM en het bronwaterbedrijf Anl'eau van WMD Drinkwater te Anloo. In 2006 werd hij benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Op 17 december 2018 kreeg Van Kooten van zijn kleinzoon in het televisieprogramma Tijd voor Max bij Omroep Max de Marconi Oeuvre Award.
