| Vico Torriani | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Ludovico Oxens Torriani | |||
| Geboren | 21 september 1920 | |||
| Geboorteplaats | Genève | |||
| Overleden | 25 februari 1998 | |||
| Overlijdensplaats | Agno | |||
| Land | .svg){kind=small} Zwitserland
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | schlager | |||
| Beroep | zanger, acteur, showmaster, schrijver | |||
| Officiële website (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| Handtekening | ||||
| ||||
| ||||
Vico Torriani geboren als Ludovico Oxens Torriani (Genève, 21 september 1920 - Agno, 25 februari 1998)[1][2][3] was een Zwitserse schlagerzanger, acteur, showmaster en kookboekenschrijver.
Vico Torriani was de zoon van een skileraar en groeide op in Sankt Moritz. Na afsluiting van de lagere school leerde hij voor bakker, kok en later kelner. Als 15-jarige gaf hij reeds privé-concerten. Later was hij actief als zelfstandige kastelein in o.a. Bazel en schreef hij ook kookboeken. In 1947 won hij een talentenwedstrijd en bereisde daarna geheel Europa. In 1949 had hij in Zwitserland zijn eerste hit met het nummer Silberfäden. In 1951 kwam het eerste grote succes in Duitsland met het nummer Addio, donna grazia. Daarna ging hij schlagers zingen in meerdere talen. Vanaf 1952 trad hij op in tv-uitzendingen. Hij kreeg een eigen show in Zwitserland (Grüezi Vico) en later in Duitsland (die Vico-Torriani-Show en Hotel Victoria) met vele gastoptredens.
In de jaren 1950 acteerde hij in meerdere muziekfilms en gaf ook optredens in theaters[4]. Ook kon men hem in de jaren 1960 en 1970 bewonderen in operetten en musicals[5], waaronder Can-Can, Gigi, Im weissen Rössl, Eine Nacht in Venedig, Boeing, Boeing, Meine Schwester und ich. In 1955 was hij te gast in de quiz-uitzending Was bin ich? met als quizmaster Robert Lembke. In 1958 nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival. Torriani gaf gastvoorstellingen in vele landen, waaronder ook Iran. In 1964 was zijn platencarrière voorlopig voorbij. In 1966 zong hij het lied So schön, so leicht, kann unser Leben sein van de ARD-televisieloterij. Tussen 1967 en 1970 presenteerde hij als showmaster Der Goldene Schuß, een amusementsprogramma van de Duitse tv-zender ZDF.
In de jaren 1970 zong hij hoofdzakelijk volksliederen. Zijn grootste succes van die tijd was La Pastorella (1976) en is vandaag de dag een evergreen in de Duitse amusementswereld. Eerder succesvol was hij in 1953 met Du Schwarzer Zigeuner en ontelbare andere opnamen. Zijn grootste hit in 1960 werd Kalkutta liegt am Ganges. Het nummer bereikte zelfs de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten. In 1977 acteerde hij zelfs in de misdaadserie Tatort in de aflevering Drei Schlingen met Hansjörg Felmy als commissaris Haferkamp. Met het nummer Capri-Fischer (1982) bereikte hij een 1e plaats bij de muziekshow Die schönsten Melodien der Welt. In 1995 ontving hij de Bambi Lifetime-Award, samen met Caterina Valente en Helmut Zacharias. Op 24 februari 2016 vond in Sankt Moritz de première plaats van het Vico-Torriani-musical Hotel Victoria.[6][7]
Van 1958 tot 1963 leidde Torriani het restaurant Bonne Auberge aan de Spalenring in Bazel, de geboorteplaats van zijn vrouw Evelyne Torriani-Güntert, met wie hij sinds 1952 getrouwd was. Ze hadden twee kinderen: Nicole en Reto. Vico Torriani overleed in 1998 op 77-jarige leeftijd en zijn as werd in een urn bijgezet op het hoofdkerkhof in Lugano. Het persbericht dat hij aan kanker zou zijn overleden, werd tegengesproken door zijn echtgenote, die aangaf dat haar man tijdens zijn middagslaapje zou zijn overleden. Dit werd later door zijn dochter Nicole bevestigd.
Bronnen, noten en/of referenties
|
