Schematische dwarsdoorsnede van een breuk met verticaal verzet, waarbij de gearceerde delen kleilagen zijn. Oorspronkelijk zijn de kleilagen op gelijke hoogte afgezet, maar door het verzet zijn ze ten opzichte van elkaar verschoven
De Geullebreuk in de bodem van het Bunderbos met verschillende laagpakketten die ten opzichte van elkaar verschoven zijn:
1. löss (Laagpakket van Schimmert)
2. Maasgrind (Formatie van Beegden)
3. Laagpakket van Kakert
4. Laagpakket van Boom
5. Laagpakket van Waterval
6. Laagpakket van Kleine-Spouwen
7. Laagpakket van Berg
8. Laagpakket van Goudsberg
9. Laagpakket van Klimmen

Verzet is in de geologie het verschijnsel dat kan optreden bij breuken. Aan weerszijden van breuken schuift de bodem een tegengestelde richting op, iets wat zowel in horizontale richting als verticale richting kan plaatsvinden.

Horizontaal verzet

Als aardplaten ten opzichte van elkaar verschuiven ontstaat er horizontaal verzet: een aardplaat die de ene kant op schuift, terwijl de aangrenzende aardplaat de andere kant op schuift. Tussen de beide aardplaten ontstaat dan horizontaal verzet.

Verticaal verzet

Als gevolg van verschuivingen van de bodem kan aan de ene kant van een breuk de bodem verzakken, terwijl die andere zijde van de breuk de bodem op de oude hoogte blijft of juist stijgt. Hierdoor ontstaat er tussen de beide zijden een hoogteverschil, het verzet. De mate waarin dit plaatsvindt verschilt van breuk tot breuk en kan duizenden jaren lang doorgaan.[1] Enkele voorbeelden: