Schematische doorsnede gebouw, op de bel-etage een entresol
Tussenvloer in het Glaspaleis te Heerlen

Een tussenvloer, ook wel mezzanine (Italiaans: 'mezzano=midden'), entresol (Frans: entre=tussen, sol=vloer'), insteek- of tussenverdieping genoemd, is in de architectuur een zelfdragende constructie die geplaatst wordt tussen twee etagevloeren, en die veel wordt toegepast in een hoge ruimte voor het creëren van extra vloeroppervlakte. Vaak bestrijkt de tussenvloer niet het gehele vloeroppervlak van een gebouw, maar is het meer een soort balkon. In dat geval wordt de vloer doorgaans niet meegeteld bij de etagenummering.

In 17e-eeuwse huizen werd een entresol meestal gebouwd als een afgesloten vertrek met wanden en een deur, en aangeduid met de namen insteek- of hangkamer ('hangende camere'). Dergelijke ruimtes worden nog aangetroffen in onder andere het Claes Joest Huys en Museumhuis Bonck.

Een tussenverdieping kan deel uitmaken van het oorspronkelijke ontwerp van een gebouw, de vrije hoogte is dan gebonden aan eisen van het Bouwbesluit en de vrije hoogte in de vide zal dan in de richting van de zes meter gaan. De tussenverdieping kan ook later zijn geplaatst in verband met herbestemming van een gebouw. Een voorbeeld daarvan is het herbestemmen van watertorens tot woon-/kantoorruimte.

Tussenvloeren hebben vaak een bijzondere functie:

De oppervlaktes van tussenvloeren kunnen variëren van enkele vierkante meters tot duizenden. Tevens zijn meerdere etages mogelijk.

In Spanje is entresuelo ('tussenverdieping') vaak de gebruikelijke benaming voor de eerste verdieping van een gebouw.

Afbeeldingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]