De smurfenregel is een ezelsbruggetje voor het spellen dat duidelijkheid verschaft over het al dan niet schrijven van een t aan het einde van een werkwoord waarvan de stam op een t-klank eindigt.

De term verwijst naar de stripverhalenserie De Smurfen en hun Smurfentaal (het Smurfs); bij het spreken vervangen de smurfen onbelangrijke werkwoorden door smurfen. Uiteraard is deze regel alleen bruikbaar als men het Nederlands voldoende kent om te kunnen horen wat "juist klinkt".

Vervang het werkwoord dat op een t-klank eindigt door een ander werkwoord - zoals "smurfen", dat niet op een t-klank eindigt. Bij het lezen van de zin zal een hoorbare t-klank op de aanwezigheid van een eind-t in de spelling wijzen. Uiteraard kan ieder werkwoord dat niet op een t-klank eindigt (lopen, enz.) gebruikt worden.

• Word(t) eens volwassen! → Smurf eens volwassen! – Je hoort geen t, je schrijft dus geen t; de zin wordt dan Word eens volwassen!
• Brand(t) het huis af? → Smurft het huis af? – Hier hoor je de t-klank, er moet dus een t toegevoegd worden; de zin wordt Brandt het huis af?
• Word(t) je slimmer? → Smurf je ..., dus Word je...
• Word(t) je broer slimmer? → Smurft je broer..., dus Wordt je broer...

Meld u aan: Smurf u aan; je hoort geen t, dus wordt het: Meld u aan.