Resolutie 218 | ||
---|---|---|
Van de | Veiligheidsraad van de Verenigde Naties | |
Datum | 23 november 1965 | |
Nr. vergadering | 1268 | |
Code | S/RES/218 | |
Stemming | voor 7 onth. 4 tegen
0 | |
Onderwerp | Portugese koloniale oorlog | |
Beslissing | Eis om de repressie stop te zetten en onafhankelijkheid te verlenen aan de koloniën. | |
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1965 | ||
Permanente leden | ||
Niet-permanente leden | ||
De Portugese koloniën.
|
Resolutie 218 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd op 23 november 1965 aangenomen met zeven stemmen voor, geen stemmen tegen en met onthoudingen van Frankrijk, Nederland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.
De resolutie eiste dat Portugal zich terugtrok uit zijn Afrikaanse koloniën, en aan deze koloniën onafhankelijkheid verleende.
Toen na de Tweede Wereldoorlog de dekolonisatie van Afrika op gang kwam, ontstonden ook in de Portugese koloniën op het continent onafhankelijkheidsbewegingen. In tegenstelling tot andere Europese landen voerde het dictatoriale regime dat Portugal destijds kende dertien jaar lang oorlog in Angola, Guinee-Bissau, Kaapverdië en Mozambique. Behalve in Guinee-Bissau kon het Portugese leger overal de bovenhand halen, maar de oorlog kostte handenvol geld en het land raakte internationaal geïsoleerd. Pas toen de Anjerrevolutie in 1974 een einde maakte aan de dictatuur, werden ook de koloniën als laatsten in Afrika onafhankelijk.
De oorlog die Portugal voerde tegen de onafhankelijkheidsbewegingen in zijn Afrikaanse koloniën was door 32 Afrikaanse landen ter attentie gebracht. Portugal had reeds verschillende resoluties over de kwestie naast zich neergelegd, en voerde de repressieve maatregelen en militaire operaties nog verder op. Opnieuw werden volgende eisen gesteld:
Andere landen werden gevraagd Portugal geen steun te verlenen waarmee het de repressie kon verderzetten of wapens te verkopen, en secretaris-generaal U Thant te laten weten welke maatregelen ze hiertoe namen.