Op 15-jarige leeftijd werd ze door de orkestleider en platenproducent Simon Brehm ontdekt op de radio en mocht ze audities gaan doen. In 1954 nam ze haar eerste plaat op, Min mammas boogie. Ze had veel succes, maar haar carrière werd onderbroken door zwangerschap. Terug naar haar oude werk kon ze niet, want Simon Brehm had al een zangeres gevonden. Toen ze opnieuw succes kreeg, vroeg Brehm haar terug. Lill-Babs werd een van de bekendste zangeressen van Zweden en speelde ook in films en televisieseries. In 1959 had ze een grote hit met het door Stig Anderson geschreven Är du kär i mej ännu, Klas-Göran? (in Nederland bekend als Hou je echt nog van mij, Rocking Billy? van Ria Valk). Ze werd in de jaren zestig ook in Duitsland zeer bekend.
In 1960 en 1961 deed ze mee aan Melodifestivalen als aanloop naar het Eurovisiesongfestival. Beide pogingen leken vergeefs, maar toen Siw Malmkvist, die in 1961 het Melodifestival had gewonnen met April, april, telkens de slappe lach kreeg bij een fluitpassage, verkoos de Zweedse omroep haar thuis te laten. Ze stuurden alsnog Lill-Babs, die 14e werd met 2 punten. Ook deed ze in Noorwegen mee aan de Melodi Grand Prix. In 2017 kreeg ze een plek in de Swedish Music Hall of Fame.
De eerste dochter van Lill-Babs werd geboren in 1955. Ze was van 1965 tot 1968 getrouwd met de zanger Lasse Berghagen. In 1966 kregen ze een dochter. Daarna was ze van 1969 tot 1973 getrouwd met de Noorse voetballer Kjell Kaspersen, met wie ze in 1969 een derde dochter kreeg. In 1996 publiceerde ze haar autobiografieHon är jag ("Haar ben ik").
Ze speelde Gugge in Bonusfamiljen, de laatste reeks waarin ze een rol kreeg. Haar vrij onverwachte dood heeft ervoor gezorgd dat het script aangepast moest worden. Ook in de reeks moest ze dus overlijden, vroeger dan oorspronkelijk voorzien was.
Ze leed aan kanker, toen ze op 80-jarige leeftijd stierf aan een hartstilstand.
Zweden
