Kenniscreatie is een begrip uit de kennismanagement voor het proces om de juiste kennis, in de juiste hoeveelheid, op het juiste tijdstip, op de juiste plek aanwezig te laten zijn, zodat het samenstellen en publiceren van onbetwiste, samenhangende, actuele informatie, die relevant is voor de praktijk en beleid, zo goed mogelijk kan gebeuren.
Sinds de jaren negentig is er een algemene trend in het bedrijfsleven om terug te keren naar de "core business". Bedrijven dienen zich te concentreren op hun kernactiviteiten en dit te optimaliseren. Bedrijven dienen hierbij niet alleen oog te hebben voor de organisatie van de product/markt-combinaties op korte termijn maar ook op de ontwikkeling van intellectuele vermogens op de lange termijn.
Kenniscreatie in de onderneming is de uitdaging om de juiste omstandigheden te creëren, dat medewerkers gemotiveerd zijn kennis te creëren, en te exploiteren. Kenniswerker dienen hierbij oog te hebben voor kennisoverdracht en de kennistransfer. De kenniswerker dient als dienstverlener ervoor te zorgen, dat zowel zijn klanten, de betrokken organisatie, als de kenniswerker zelf er slimmer van worden.
In organisaties wordt het vermogen om kennis te creëren bepalend voor het verwerven van concurrentiekracht. Organisaties dienen te achterhalen hoe ze kennis kunnen delen, opdat meer mensen binnen organisaties ervan kunnen profiteren. Mick Cope (1999) heeft hiertoe een raamwerk ontwikkeld op basis vier I's (Individu, Interactie, Infrastructuur en Intentie). Hiermee koppelt hij de discipline van leren aan die van kennismanagement.