Juliaan Woltjer
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam Jan Juliaan Woltjer
Geboren 24 januari 1924
Geboorteplaats Leiden
Overleden 20 april 2012
Overlijdensplaats Leiden
Land Vlag van Nederland Nederland
Beroep historicus
Dbnl-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Jan Juliaan Woltjer (Leiden, 24 januari 1924 — aldaar, 20 april 2012) was een Nederlands historicus en hoogleraar.

Levensloop

Juliaan Woltjer was de zoon van de Leidse hoogleraar sterrenkunde Jan Woltjer en kleinzoon van de eerste hoogleraar klassieke talen aan de Vrije Universiteit Jan Woltjer. Hij studeerde aanvankelijk theologie en geschiedenis aan de Vrije Universiteit, maar besloot zich na zijn propedeuse louter op de geschiedenis te richten. Na het behalen van zijn kandidaats aan de VU, voltooide hij zijn opleiding aan de Rijksuniversiteit Leiden. Daarna was hij werkzaam bij de Koninklijke Bibliotheek. In 1957 werd hij benoemd tot wetenschappelijk medewerker in de vaderlandse geschiedenis te Leiden. Woltjer werd er in 1973 lector en was hoogleraar van 1980 tot 1985. Bij zijn overlijden in 2012 werd hij door zijn collega M.E.H.N. Mout omschreven als voorzien van een "vuur in hem, dat gloeide voor zijn vak: de Nederlandse geschiedenis."[1]

Academisch onderzoek

Woltjers interesses gingen bovenal uit naar de protestantse reformatie in de Nederlanden tijdens de zestiende eeuw. Hij wijdde zijn dissertatie aan Friesland in de hervormingstijd (1962). In 1965 verscheen van zijn hand een boek over de geschiedenis van de Leidse universiteit. Zijn bekendste werken zijn twee studies over de Nederlandse Opstand: Tussen vrijheidsstrijd en burgeroorlog (1994) en Op weg naar tachtig jaar oorlog (2011). Hij bracht vernieuwing in het onderzoeksveld, traditioneel bestudeerd vanuit het top-downperspectief, door vooral het belang van de middengroepen te bestuderen, eerder dan de politieke en economische bovenlagen. Hoewel hij voornamelijk de zestiende eeuw bestudeerde hield hij zich ook bezig met de moderne en hedendaagse geschiedenis, waarover hij het handboek Recent verleden: Nederland in de twintigste eeuw (1992) schreef.[2]

Publicaties

Referenties