Jaap Rabbie
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke gegevens
Geboren Haarlem, 4 oktober 1927
Overleden Utrecht, 29 juni 2013
Nationaliteit Nederlandse
Werkzaamheden
Vakgebied Psychologie
Universiteit Universiteit van Utrecht
Portaal  Portaalicoon   Onderwijs

Jacob Max (Jaap) Rabbie (Haarlem, 04 oktober 1927Utrecht, 29 juni 2013) was een Nederlands sociaal psycholoog en hoogleraar aan de Universiteit Utrecht.

Professionele levensloop

Jaap Rabbie studeerde in 1954 af aan de Universiteit van Amsterdam in de sociale psychologie en promoveerde op 16 juni 1961 aan de Yale-universiteit in New Haven, Connecticut (Verenigde Staten), op het proefschrift Factors influencing the magnitude and direction of affiliative tendencies under stress. Vanaf 1965 bleef hij zijn hele verdere professionele leven verbonden aan de Rijksuniversiteit Utrecht (nu Universiteit Utrecht), tot hij in 1992 met emeritaat ging. Hij was lector toegepaste sociale psychologie tot 1968 en daarna respectievelijk hoogleraar toegepaste sociale psychologie (1968-1987), hoogleraar experimentele sociale psychologie en organisatiepsychologie (1987-1989) en hoogleraar sociale psychologie, in het bijzonder de experimentele sociale psychologie (1989-1992).

Op 14 februari 1993 heeft Rabbie officieel zijn wetenschappelijke activiteiten op de Universiteit Utrecht beëindigd met een afscheidsrede onder de titel “Groepsagressie in het laboratorium”.

Jaap Rabbie was hét gezicht van het onderzoek naar intergroepsrelaties in de sociale psychologie in Nederland. Hij was een van de oprichters van de European Association of Social Psychology (EASP). In de jaren 80 van de vorige eeuw heeft hij contact gelegd met psychologen in diverse landen in Centraal-Europa, waaronder Polen, waar toen nog communistische regimes heersten. Hij heeft geholpen om het werk van deze psychologen bekend te maken in de rest van Europa.

Werk

Het werk van Rabbie gaat vooral over agressie tussen individuen en groepen en over intergroepsrelaties. In zijn onderzoek is hij nagegaan onder welke voorwaarden een verzameling individuen zich ontwikkelt tot een sociale groep, en welke gevolgen deze ontwikkeling heeft voor de relatie binnen en tussen groepen. Hij trachtte factoren en processen te identificeren die verder kunnen bijdragen tot groepsvorming, variërend van de effecten van loutere categorisering, ervaring van een gemeenschappelijk lot en doelafhankelijkheid: de mate waarin mensen zich van elkaar afhankelijk voelen voor het bereiken van een gemeenschappelijk doel.

Hij heeft veel onderzoek gedaan naar positieve sociale identificatie met de eigen groep en naar de behoefte om onderscheid te maken tussen de eigen en andere relevante vergelijkingsgroepen. Ook heeft hij de gevolgen van groepsvorming onderzocht op de neiging van mensen zich coöperatief of competitief te gedragen zowel binnen als tussen groepen. Daarbij zijn twee belangrijke theoretische modellen getoetst waarmee een antwoord op deze vragen kan worden gevonden: de Sociale Identiteits Theorie (SIT) van Henri Tajfel en John Turner en het Interdependentie Perspectief gebaseerd op de ideeën van Kurt Lewin en verder ontwikkeld door Rabbie en zijn medewerkers in Utrecht.

Rabbie en M. Horwitz hebben in 1969 als eersten een experimentele setting beschreven en toegepast waarbij op basis van een triviaal criterium (bijv. een munt werpen) mensen worden ingedeeld in twee categorieën om vervolgens hun gedrag jegens de eigen en de andere categorie waar te nemen en te meten. Die setting, het Minimale Groepsparadigma genaamd (MGP), werd vervolgens in honderden studies door veel onderzoekers gebruikt.

Het was niet alleen methodologisch innovatief. Het paradigma heeft ook belangrijke nieuwe inzichten doen verschaffen in de natuur van groepsidentiteit en intergroepsconflict door basale psychologische processen bloot te stellen die geassocieerd zijn met de vorming van een sociale groep. Resultaten van die studies hebben bijgedragen aan het beter begrijpen van echte conflicten tussen bijvoorbeeld etnische of religieuze groepen en daardoor aan het bepalen van maatschappelijke voorwaarden die nodig zijn om de conflicten te voorkomen.

In 1996 ontving Rabbie de Henri Tajfel Award[1] van de European Association of Social Psychology als erkenning voor een onderscheidende levenslange prestatie in de sociale psychologie.

In de woorden van Philip Zimbardo en Wolfgang Stroebe was Jaap Rabbie “een toegewijde en gepassioneerde onderzoeker, bereid zaken recht te zetten ook wanneer dat betekende tegen de huidige stroming in te gaan[2].

Publicaties (selectie)

Jaap Rabbie is auteur en medeauteur van tientallen tijdschriftartikelen (onder meer in Journal of Personality and Social Psychology, European Journal of Social Psychology, Journal of Abnormal and Social Psychology, International Journal of Group Tensions) en boekhoofdstukken.