IGF-1 (insulin-like growth factor) is een op insuline gelijkende groeifactor en werd vroeger somatomedine-C genoemd. Het is een hormoon dat voornamelijk in de lever wordt gemaakt. Tijdens de puberteit bereikt het zijn hoogste concentratie in het bloed. IGF-1 wordt gereguleerd door het humaan groeihormoon (HGH). IGF-1 heeft een molecuulgewicht van 7.5 kDa. IGF-1 wordt in de bloedcirculatie gebonden aan verschillende eiwitten waarvan IGFBP-3 het voornaamste bindingseiwit is. Deze bindingseiwitten zorgen voor een langere halfwaardetijd.
Functie
IGF-1 is een groeifactor die van belang is voor de overleving van oligodendrocyten en het op gang brengen van myelinisatie. Daarnaast heeft het diverse herstel- en opbouwende functies (vooral in de puberteit).
Deze groeifactor werkt echter op de meeste cellen van ons lichaam. De groeifactor oefent zijn effect op de cellen uit door middel van een receptor, de IGF-I-receptor. Hierdoor is hij mede verantwoordelijk voor orgaangroei. Hoge IGF-1-waarden kunnen dus ongunstige effecten hebben.
IGF-1 is als geneesmiddel nog in onderzoek, het is nog niet goedgekeurd voor gebruik als geneesmiddel maar het wordt onderzocht voor de reparatie van zenuwweefsel, bij brandwonden, en ook mogelijk als hulp bij spierverlies voor patiënten met een aidsbesmetting. IGF-1 blijkt ook een regenererend effect te hebben op de beschadigde neuronen in de hersenen, wat wellicht mogelijkheden zou bieden bij genezing van beschadigde gebieden in de hersenen, zoals bij zuurstofgebrek bij geboorte, bij beroertes, de ziekte van Alzheimer etc. Tegenwoordig is IGF-1 ook een populaire sportdoping omdat het product spierversterkend en recuperatiebevorderend werkt en zorgt voor minder vet en meer spieren.
Verschillen in IGF-1
Er zijn verschillende beschikbare analoga van IGF-1. De meest efficiënte zijn de gewone recombinant en Long R3 recombinant. De gewone recombinant IGF-1 is duur en het minst efficiënt. De gewone IGF-1 heeft slechts een halfwaardetijd van 10-20 minuten in de bloedsomloop bij de mens, het wordt snel vernietigd. Het kan aan bepaalde proteïnen worden gebonden om de halveringstijd te verlengen, maar dat is geen eenvoudige procedure.
De meest efficiënte vorm van IGF is Long R3 IGF-1, dat is chemisch veranderd, het heeft namelijk veranderingen in de aminozuurvolgorde die het beletten zich te binden aan proteïnen in het menselijk lichaam. Hierdoor krijgt het een veel langere halfwaardetijd van 20-30 uur.
Long® R3 IGF-1 is een analogon (afgeleide) van IGF-1 van 83 aminozuren bestaand uit de volledige menselijke IGF-1 met substitie van een Arg (R) voor Glu (E) op positie drie (vandaar R3) en een extra keten van 13 aminozuren bij het N-uiteinde (N-terminus). Dit analogon van IGF-1 is geproduceerd met de bedoeling de biologische activiteit van het IGF-1 peptide te verhogen. Long® R3 IGF-1 werkt belangrijk sterker dan het normale IGF-1. Dit is toe te schrijven aan de verminderde affiniteit van Long® R3 IGF-1 voor alle bekende bindingseiwitten, vooral IGFBP 3. Deze bindende proteïnen remmen normaal de biologische werking van IGF-1.
Toepassingen
IGF is nog in onderzoek. Het is nog niet goedgekeurd nog voor gebruik als geneesmiddel. Derhalve wordt het nog niet toegepast als medicatie.
In de sportwereld wordt IGF-1 onder andere toegepast voor de volgende doelen:
Verbranding: IGF mobiliseert vet voor gebruik als energie in vetweefsel. In mager weefsel, verhindert IGF insuline om glucose over de celmembranen te vervoeren. Dientengevolge moeten de cellen op het verbranden van vet als energiebron overschakelen.
Hyperplasie: In normale situaties zal spiergroei plaatsvinden door middel van hypertrofie. Hierbij wordt de spiercel groter. Er zullen echter nooit spiercellen bij komen omdat deze geen celdeling meer kunnen ondergaan. IGF-1 kan hier verandering in brengen doordat het in staat is hyperplasie te bewerkstelligen. Hyperplasie is daadwerkelijke celvermeerdering.
Opmerkingen
De IGF-1-concentratie is geslachts- en leeftijdsafhankelijk.
Op de kinderleeftijd wordt een stijging waargenomen met de hoogste piek gedurende de puberteit.
De IGF-1-concentratie wordt beïnvloed door de groeihormoonconcentratie, voedingstoestand, insulineconcentratie, thyroxineconcentratie, chronische leverziekten, diabetes mellitus, chronische nierinsufficiëntie.
IGF-1, melk en acne
Melk bevat het stofje IGF-1, wat een insuline-achtige groeifactor is. Die stoffen worden in verband gebracht met de vorming van puistjes.
IGF-1 staat in relatie met talgproductie, talgklieren en ontstekingscellen. Als dit hormoon niet in balans is, kan het zorgen voor overproductie van talg, celgroei, vergroting van talgklieren en het kan ontstekingen stimuleren, met als resultaat acne.
De belangrijkste ontdekking die wetenschappers hebben gedaan, is dat de aanmaak van IGF-1 vooral stijgt bij het nuttigen van zuivelproducten. Dit treedt met name op bij de halfvolle of magere melk, terwijl zuivel een relatief laag suikergehalte heeft. Melk bevat van zichzelf IGF-1. Dit hormoon overleeft niet lang, maar door het bewerken van de melkproducten zou het kunnen dat deze toch behouden blijft. Daarbij bevat melk andere hormonen zoals oestrogenen, die wellicht een rol kunnen spelen in de hormoonbalans.
Doktoren zeggen vaak dat melk acne niet kan veroorzaken, omdat onderzoek dit niet duidelijk maakt. Huidtherapeuten daarentegen stellen vaak dat melk wel de oorzaak kan zijn, omdat zij zien wat voor effect melk (of melk gerelateerde producten) op de huid kan hebben.[bron?]
