Hohenlohe is een Frankisch adellijk geslacht dat teruggaat tot de 11e eeuw. De naam is waarschijnlijk afgeleid van de burcht Hohlach (Hohenloch) bij Uffenheim. De familie bestuurde het graafschap Hohenlohe.
Het grondbezit van de familie breidde zich over de Frankische dalen Kocher, Tauber en Jagst uit. In 1234 verwierven de Hohenlohes Langenburg, in 1250 Öhringen en later Waldenburg en Neuenstein (na 1300). Ondanks herhaaldelijke delingen in de 13e en 15e eeuw en schenkingen aan de Duitse Orde (1219) kon het geslacht een vast territorium opbouwen.
De gebieden van de twee hoofdlinies Hohenlohe-Neuenstein en Hohenlohe-Waldenburg werden respectievelijk in 1744 en 1764 in de rijksvorstenstand verheven. In 1806 werd het gebied gemediatiseerd. Het grootste deel werd toegewezen aan het koninkrijk Württemberg, Schillingsfürst aan Beieren.
Hohenlohe-Schillingsfürst (in 1890 hertogen van Ratibor), sedert ca. 1840 eigenaren van de niet meer als klooster, maar als kasteel functionerende gebouwen van de Abdij Corvey
Bekende telgen
Bekende vertegenwoordigers van het huis Hohenlohe zijn:
