Eric Alexander
Eric Alexander
Algemene informatie
Geboren 4 augustus 1968
Geboorteplaats GalesburgBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) Hardbop, postbop
Instrument(en) Saxofoon
Label(s) Milestone, Delmark, Criss Cross, High Note, Venus Records
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Eric Alexander (4 augustus 1968)[1] is een Amerikaanse jazz-saxofonist die hardbop en postbop speelt.[2]

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Alexander speelde als jongen piano, klarinet en altsaxofoon. Hij begon een klassieke studie op de altsaxofoon aan de Indiana University (onder Eugene Rousseau), maar stapte al gauw over op de jazz en de tenorsaxofoon en studeerde daarin aan William Paterson University. Hier kreeg hij les van onder andere Harold Mabern, Rufus Reid, Joe Lovano, Gary Smulyan, Norman Simmons en Steve Turre.

Hij toerde met Charles Earland (opnames met Earland verschenen in 1991 onder de titel 'Unforgettable') en speelde in clubs. In 1991 werd hij tweede (nummer één werd Joshua Redman en nummer drie Chris Potter) op de Thelonious Monk International Jazz Saxophone Competition. Hij werd snel gecontracteerd en al in 1992 verschenen twee paar albums als leider, 'New York Calling' voor Criss Cross Records, en 'Straight Up', voor Delmark. In de jaren erna kwam hij elk jaar met een of meerdere albums die allemaal goed werden ontvangen, zoals 'Mode for Mabes' (1998, 'album-pick' bij Allmusic) en 'Man With A Horn' (1999). Hij werkt sinds 1997 met het sextet 'One for All', een groep met trompettist Jim Rotundi, trombonist Steve Davis, drummer Joe Farnsworth, bassist Peter Washington en pianist David Hazeltine die speelt in de geest van Art Blakey's Jazzmessengers. Met deze band heeft Alexander inmiddels een twintigtal albums opgenomen (2017). Verder werkte hij met een kwartet met Harold Mabern (piano), Joe Farnsworth (drums) en wisselende bassisten. Met de Zwitserse pianist Stewy von Wattenwyl leidt hij het Generations Quartet (met bassist Reggie Johnson en drummer Kevin Chesham).

Alexander heeft verder gespeeld met onder meer bassist Ron Carter, gitarist Pat Martino, drummer Grady Tate, saxofonist Robert Stewart en is te horen op platen van onder andere Cecil Payne, Freddy Cole, Irene Reid en Hendrik Meurkens.

Alexander is in zijn spel beïnvloed door John Coltrane, Sonny Stitt, Dexter Gordon en George Coleman.

In 2003 werd hij door Jazz Week verkozen tot "musicus van het jaar'.

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]
Eric Alexander in 2008

Als leider

[bewerken | brontekst bewerken]

Als 'sideman'

[bewerken | brontekst bewerken]

Met One for All (co-leider met Jim Rotondi, Steve Davis, David Hazeltine)

Met Jim Rotondi

Met Steve Davis

Met David Hazeltine

Met Reeds and Deeds (co-leider met Grant Stewart)

Met Vincent Herring

Met Mike LeDonne

Met Charles Earland (a.k.a. 'The Mighty Burner')

Met Irene Reid

Met anderen

[bewerken | brontekst bewerken]