Geboorte van Johannes de Doper, San Giovannino della Staffa, Siena

Domenico Manetti (Siena, 1609 – aldaar, 17 januari 1663), was een Italiaanse schilder die geboren werd in Siena in 1609 als tweede zoon van Rutilio Manetti en Lisabetta Panducci.[1]

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Domenico werd gedoopt in Sienna op 8 januari 1609. Hij kreeg zijn opleiding in het atelier van zijn vader en werkte er als medewerker,[2] maar hij bereikte nooit de artistieke top van zijn tijd.[1] Hij schilderde in de stijl van zijn vader en bleef dit doen na diens dood, maar die post-Carravaggio stijl raakte meer en meer uit de mode. In Siena bleef hij niettemin een zekere status behouden, kreeg hij belangrijke opdrachten en was hij actief naast de beste protagonisten van de lokale kunstscene.[2]

Tijdens die periode maakte hij werken voor minstens vier van de zeventien contradakerken en verschillende werken voor het Palazzo Ugurgieri.[3]

Caritas Romana

Vanaf 1625, hij was toen 16 jaar, zijn er documenten bewaard waaruit blijkt dat hij betalingen ontving voor werken van zijn vader en in de loop van de jaren 1630 wordt hij stilaan de belangrijkste medewerker in diens atelier.[2]

Op 21 april 1631 werd hij lid van de “Compagnia laicale di S. Giovannino” in Pantaneto te Siena. In 1639 werd hij vicaris van dit genootschap.[1] Behalve in Siena was hij ook actief in de gemeenten rond de Monte Amiata, onder meer in Monticallo Amiata en Casteldipiano en in Pisa.[2]

In 1643 schilderde hij de Vemenigvuldiging van de broden en de vissen voor de S. Giovanni dei Tredicini in Siena.[1] In dezelfde periode maakte hij de Omhelzing van vrede en gerechtigheid in opdracht van Mattias de' Medici voor het koninklijk paleis in Siena. Het werk wordt nu bewaard In de Nationale Pinacotheek.[2] In 1644 creëerde hij de Overhandiging van de sleutels aan de heilige Petrus voor de kerk van S. Pietro in Monsindoli en het jaar daarop leverde hij voor het Palazzo Pubblico van Siena de Heilige Catharina leest de getijden samen met Jezus. In de tweede helft van de jaren 1640 schilderde hij twee fresco’s voor het kantoor van de biccherna in het Palazzo Pubblico namelijk: David en de vrouw van Thecua in 1646 en Rebecca bij de waterput in 1649. In 1649 schilderde hij een doek met de Madonna toont aan twee heiligen een afbeelding van Dominicus in Soriano, gemaakt voor de kerk van Santa Caterina al Paradiso (Siena) en het jaar daarop, nogmaals voor het Palazzo Pubblico een doek met het Vertrek van de Sienese milities naar het Heilige Land.[1]

In 1651 maakte hij twee lunettes in de frescocyclus over het leven van Job in de Sienese kerk van San Rocco alla Lupa en in 1655 werkte hij opnieuw voor het Palazzo Pubblico met een ovaal van Emilia Pannocchieschi d'Elci die het project voor een klooster voorstelt aan de bisschop van Siena.[1]

Met het verloop van de tijd verloor zijn productie duidelijk de picturale energie en raakte hij de controle over de materie kwijt. Getuige hiervan zijn het Gebed in de tuin en de Heilige Christina weigert het afgodsbeeld te aanbidden in de collectie Chigi Saracini. Hij stierf in Siena in 1663.

Werken

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Domenico Manetti van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Categorie