Familiewapen van De Casembroot (1815)

De Casembroot is een van oorsprong Italiaans geslacht waarvan leden onder het ancien régime tot de notabelen behoorden, sinds 1815 tot de Nederlandse adel en na 1830 tot de Belgische adel.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

De stamreeks begint met Caspar Casembroot Ottozn (Gaspard Casebon), geboren te Fossano (Piëmont) die zich rond 1430 in Damme vestigde en in 1453 in Brugge overleed. Verschillende leden van deze familie speelden een rol in het Brugse stadsbestuur en zelfs in het landsbestuur. De zestiende eeuw bracht er verschillende leden toe, om religieuze redenen, de wijk naar de Verenigde Provincies te nemen.

Een directe afstammeling, Leonard de Casembroot (1772-1832), werd op 16 april 1815 erkend in de Nederlandse adel. Waar deze erkenning op gebaseerd was, is onduidelijk. In 1830 koos hij, of alvast sommige afstammelingen de Belgische zijde.

Andere leden werden vanaf 1838 erkend te behoren tot de Nederlandse adel. Een Koninklijk Besluit uit 1892 waarbij een lid werd erkend met de titel van baron werd enkele maanden later, voor wat de verlening van de titel van baron betreft, weer ingetrokken; dit laatste gebeurde op verzoek van de betrokkene, omdat deze alleen verlening van de titel van baron op allen wilde hebben.[1]

In Nederland zijn geen leden van dit geslacht meer gevestigd. De meesten verblijven in Engeland, een tak is gevestigd in België.[2]

Wapenbeschrijving

[bewerken | brontekst bewerken]

Enkele telgen

[bewerken | brontekst bewerken]

Zuid-Nederlandse familie

[bewerken | brontekst bewerken]

Noord-Nederlandse familie

[bewerken | brontekst bewerken]

Belgische tak

[bewerken | brontekst bewerken]

Jhr. Leonard de Casembroot (1772-1832), voorvader van de Belgische 19e-21ste-eeuwse tak