Het Concilie van Vienne vond plaats te Vienne (departement Isère) van oktober 1311 tot mei 1312. Dit vijftiende (œcumenisch) concilie werd bijeengeroepen door paus Clemens V via de bul "Regnans in coelis" van 12 augustus 1308. Dit gebeurde op aandringen van Filips IV van Frankrijk die wenste dat de orde van de Tempeliers werd opgeheven, én dat paus Bonifatius postuum tot ketter werd veroordeeld.
Vienne - nabij Lyon - werd gekozen voor zijn gemakkelijke bereikbaarheid en omdat het een quasi onafhankelijke staat was (totdat Frankrijk het zou inlijven in 1349).[1]
In een speciale bul van 1308 werd aan de orde van de Tempeliers gevraagd om een verdediging op te bouwen, daar de Grootmeeter en zijn medewerkers opgeroepen waren om te verschijnen voor het concilie.
Filips IV van Frankrijk nodigde alle Westerse bisschoppen uit; van de 230 die hij persoonlijk uitnodigde, kwamen er 120. In september 1311 kwam de paus naar Vienne en op 16 oktober 1311 was de eerste formele sessie van dit concilie in de kathedraal van Vienne. Er waren 20 kardinalen, 122 bisschoppen en 38 abten aanwezig.[2]
Op dit concilie onderzocht men onder andere :
In de marge van het concilie ondertekende de graaf-aartsbisschop van Lyon, Pierre de Savoie, het Verdrag van Vienne (1312): Lyon werd deel van het koninkrijk Frankrijk.