De Austin Powers-films zijn een parodie op de spionnenfilms uit de jaren zestig, zoals James Bond en The Saint. Naast het parodiëren, bevatten de films veel elementen uit de jongerencultuur van de jaren zestig, 70 en 90, en bestaan ze verder voor een groot deel uit onderbroekenlol: schuine grappen, dubbelzinnige namen en poep-en-pieshumor zijn niet van de lucht.

De films parodiëren het cliché van een mannelijke superspion die onweerstaanbaar is voor vrouwen, en ook geen moeite doet om ze tegen te houden. Daarnaast wordt er gebruikgemaakt van de Amerikaanse stereotypering over Britten, bijvoorbeeld dat ze slechte tanden hebben en fysiek lelijk zijn.

Verwijzingen

Er zijn zeer duidelijke verwijzingen in de Austin Powers-films aanwezig die verwijzen naar de eerste vijf Bond-films met Sean Connery. Enkele voorbeelden:

Uit Dr. No:
- De kledingstijl van de slechterik Dr. Evil, als verwijzing naar Dr. No
- De scène waarin Austin Powers en Felicity Shagwell uit de zee komen met beide een witte jaren 60-bikini aan - als parodie op Ursula Andress als Honey Rider
- De lopende band na het ontdooien van Austin Powers, als verwijzing naar de reinigingsprocedure van Bond en Honey
Uit Goldfinger
- De schoengooiende Koreaan Random Task - als parodie op de bolhoedgooiende Oddjob
- In een trailer van de derde Austin Powers-film zie je met goud beschilderde lichaamsdelen waarop mensen geprojecteerd staan net als in de titelsong van Goldfinger.
Uit Thunderball
- Het misdaadsyndicaat van Dr. Evil dat aan een lange grote tafel zit, en waarvan de slechteriken die slecht gepresteerd hebben, een voor een worden uitgeroeid
- Het ooglapje van No. 2, gebaseerd op Largo
Uit You Only Live Twice
- Het uiterlijk, de stem en de motoriek van de slechterik Dr. Evil als directe verwijzing naar Ernst Stavro Blofeld
- De holle, dode vulkaan waarin Dr. Evil graag zijn basis vestigt
Uit The Man with the Golden Gun
- De rechterhand van Francisco Scaramanga 'Nick Nack' als Mini-me van Dr Evil

Daarnaast zijn er ook verwijzingen naar andere films duidelijk zichtbaar, zoals

Het invriezen en ontdooien van Dr. Evil en Austin Powers - als parodie op soortgelijke scènes in Demolition Man
De begingeneriek van de tweede film, en het wapen genaamd 'Death Star' verwijzen naar Star Wars
De namen van de vrouwelijke handlangers van Dr. Evil, bijvoorbeeld Allota Fagina uit de eerste film

Films

In totaal zijn er drie films geproduceerd:

1997: Austin Powers: International Man of Mystery - (goed voor 68 miljoen US $)
1999: Austin Powers: The Spy Who Shagged Me - (goed voor 310 miljoen US $)
2002: Austin Powers 3: Goldmember - (goed voor 288 miljoen US $)

Personages

Austin Powers is het hoofdpersonage, vertolkt door Mike Myers. De geheim agent, die voluit Austin Danger Powers beweert te heten, gaat in elke film de strijd aan met Dr. Evil. Hij werd al eens ingevroren, reisde al eens door de tijd en is onweerstaanbaar voor vrouwen.
Dr. Evil is Powers' eeuwige vijand. Net als Austin Powers, wordt ook Dr. Evil door Mike Myers gespeeld.
Mini-Me is vanaf de tweede film de kleine handlanger van Dr. Evil. In de derde film keert hij zijn oude meester echter de rug toe en gaat hij samenwerken met Austin Powers.
Nigel Powers is Austin Powers' vader en eveneens geheim agent.
Fat Bastard is een handlanger van Dr. Evil met overgewicht. Ook hij wordt gespeeld door Mike Myers. Hij is bekend om zijn humeurigheid en zijn eetgewoonten, zo eet hij graag baby's.

Externe links

Categorieën