| Alfred Courtens | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Alfred Franz Max Félicité Courtens | |||
| Geboren | Brussel, 27 juni 1889 | |||
| Overleden | Sint-Joost-ten-Node, 19 december 1967 | |||
| Geboorteland | België | |||
| Beroep(en) | beeldhouwer | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Alfred Franz Max Félicité Courtens (Brussel, 27 juni 1889 – Sint-Joost-ten-Node, 19 december 1967) was een Belgisch beeldhouwer.[1]
Alfred Courtens was een zoon van de Vlaamse schilder Franciscus Eduardus Maria (Franz) Courtens (1854-1943) en Maria Elisa Van der Cruyssen (1861-1948).[2] Van zijn broers werd Herman kunstschilder en Antoine architect. Alfred studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel, als leerling van Charles Van der Stappen, en aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen, waar hij les kreeg van Thomas Vinçotte.
Courtens beeldhouwde onder andere bustes, gedenktekens, naakten, portretten en standbeelden in een klassieke stijl, met simpele lijnvoering.[3] Vanaf zijn 18e nam hij deel aan tentoonstellingen.[4] Hij won een medaille tweede klas in Barcelona (1911). Met zijn beeld Le Caprice (De Bokkensprong), van een naakte jongedame op een geit, won hij in 1913 de Godecharleprijs, waarna hij een studiereis door Italië maakte.[5] Hij maakte meerdere beelden van de Belgische koninklijke familie, waaronder de ruiterstandbeelden van koningen Leopold II (1931) en diens neef Albert I (1950), en standbeelden van de koninginnen Elisabeth(1929) en Astrid (1938). Zijn portretmedaillon van koningin Elisabeth werd na haar overlijden door De Post gebruikt voor een postzegel van 3 Frank.
Hij trouwde in 1917 met Jeanne Bounameaux, uit dit huwelijk werden zes kinderen geboren.[4] Hij werd leraar (1927-1951) aan de Academie van Dendermonde.[1] Tot zijn leerlingen behoorden Joseph de Decker en Jeanne De Dijn. Hij gaf privélessen aan koningin Elisabeth en prins Alexander van België. Courtens werd meerdere keren onderscheiden, hij werd in 1923 benoemd tot ridder in het Legioen van Eer en lid van de Société Nationale des Beaux-Arts. In België werd hij benoemd tot ridder (1924), later commandeur (1951) in de Kroonorde, lid van de Nationale Academie van Schone Kunsten van België (1932) en grootofficier in de Leopoldsorde (1957).[6]
Alfred Courtens overleed op 78-jarige leeftijd. Na zijn overlijden werd, onder de hoede van de Koning Boudewijnstichting het Fonds Courtens opgericht. Vanuit het Fonds worden activiteiten ontplooid om het werk van Alfred en zijn vader Franz onder de aandacht houden. Zo werd in 2012 een monografie over Alfred Courtens gepubliceerd en een tentoonstelling gehouden in het Museum van Elsene.[7]
