Emmanuelle Marie Charpentier (* 11. Dezember 1968 in Juvisy-sur-Orge, Frankriek[1] as Emmanuelle Marie Louvandrié) is en franzöösch Mikrobiologin, Genetikerin un Biochemikerin. 2020 wurr hör för de Entwicklung vun de „Genscheer“ CRISPR/Cas9[2] tosommen mit Jennifer Anne Doudna de Nobelpries för Chemie tospraaken.
Siet 2018 is se Baas vun de „Max-Planck-Forschungsstelle für die Wissenschaft der Pathogene“ in Berlin, tovör weer se siet 2015 Direkterin an dat Berliner Max-Planck-Institut für Infektionsbiologie.[3][4][5]
Charpentier studeer af 1986 Biologie, Mikrobiologie un Genetik an de Universität Pierre un Marie Curie in Paris, wo se 1995 för hör Forschungsarbeiten an dat Institut Pasteur en Doktertitel (Ph.D.) in Mikrobiologie kreeg. Ab 1996 gung se as Postdokterandin an de Rockefeller University, an dat New York University Langone Medical Center, an dat Skirball Institute of Biomolecular Medicine (all in New York to Huus) un an dat St Jude Children’s Research Hospital in Memphis, Tennessee.
2002 is se an de Max F. Perutz Laboratories vun de Universität Wien un Medizinisch Universität Wien wesselt, wo se tonächst as Gastperfessersche, af 2004 as Assistant Professor un nah hör Habilitatschoon in Mikrobiologie 2006 as Associate Professor anstellt weer. 2009 gung Charpentier an de Universität Umeå in Sweden. Hier hett se an dat Laboratory for Molecular Infection Medicine Sweden MIMS en nee Arbeitsgrupp upbaut un kreeg en Professur (Associate Professor). Dat MIMS is Deel vun „The Nordic EMBL Partnership for Molecular Medicine“ mit Partner-Laboren in Finnland (FIMM), Däänmark (DANDRITE) un Norwegen (NCMM).[6] Van 2013 bit 2015 weer Charpentier Perfessersche an de Medizinische Hoochschool Hannover un hett de Afdeelen Regulation in Infection Biology an dat Helmholtz-Zentrum för Infektschonsforschung, Brunswiek, leit. 2014 kreeg se en Alexander von Humboldt-Professur an de Medizinische Hoochschool Hannover.[7] De dree Institutschonen in Umeå, Hannover un Brunswiek arbeiten tosommen. Bit Enn’n 2017 weer se an de Universität Umeå, Sweden, wieder as Gastperfessersche tätig.
Siet 2015 is Charpentier Direktersche vun de Afdeelen Regulation in der Infektionsbiologie an dat Max-Planck-Institut för Infektschonsbiologie in Berlin un is sietdem ok wetenschaplich Liddmaat vun de Max-Planck-Sellschop.[8] Siet 2018 is se de Grünnendirektersche vun de Max-Planck-Forschungsstäe för de Wetenschap vun de Pathogene. De Max-Planck-Forschungsstäe is administrativ vun dat Max-Planck-Institut för Infektschonsbiologie unafhängig.[9] Se is Honorarpefessersche an de Humboldt-Universität zu Berlin.
Emmanuelle Charpentier gellt as innovative Forscherin up dat Rebeet vun de Regulatschonsmechanismen, de Infektschonsperzessen un Immunität vun pathogenen Bakterien togrund liggen. Hier liggt hör Fokus up de Genregulatschoon up de Ebene vun de bakteriellen) Ribonukleinsüer (RNA) un de molekularbiologischen Erforschung vun Infektschonen. Se forscht to de Fähigkeit vun bakteriell Krankheitserreger, sück gegen frömd –to’n Bispeel in de Bakterienzelle indrungen– DNA, to’n Bispeel för Bakteriophagen, to verteidigen. Mit hör Erkenntnissen up dat Rebeet vun de RNA-vermiddelt Regulatschoon dör dat CRISPR/Cas-System hett Emmanuelle Charpentier de Grundlaag för de Entwicklung vun en Technik schafft, mit de teelt Genverännern dörführt wurrn könnt (CRISPR/Cas-Methood, 2012 herutbrocht mit Jennifer Doudna).[10]
Siet 2015 tell Thomson Reuters hör wegen de hooch Tall vun hör Zitatschonen to de Favoriten up en Nobelpries för Chemie (Thomson Reuters Citation Laureates).[11] 2020 kreeg se den „för de Entwicklung vun en Methood to de Genom-Editierung“ gemeensam mit Jennifer Doudna tospraaken.