Derk Sibolt Hovinga (1909-1990) was n Grunnegstoaleg dichter.
Hovinga, dij twij joar Olde Toalen studaaierd haar, was boer ien t Oldambt. In zien jonge joaren was hai lid van de NSB, moar loater har hai doar spiet van.[1] Hai schreef benoam over de natuur en de Grunneger kultuur van dizze streek. Ook goan summege gedichten over historische onderwaarpen, mythologie, volksverhoal en mystieke ervoarens. Hai het negen dichtbundels oetgeven. Hovinga was ien joaren vieftig redacteur van t tiedschrift veur Nedersaksische literetuur 't Swieniegeltje en druig doar gedichten en boukbesprekens aan bie.
Ien 1983 het Hovinga de Literaire Pries van Stichting 't Grunneger Bouk oetlangd kregen veur zien dichterij.
Omreden zien waark as hail muzikoal zain wordt, het t projekt Oost-Groninger Wereldmuziek summege van zien 'laiden' op muziek zet en ien 2008 ien Oostwòld, nait wied van zien vrougere woonhoes, speuld en zongen.
Marten Grupstra het n borstbeeld van Hovinga môkt, en H.B. Reininga het n biogroafie van hom schreven, Derk Sibolt Hovinga: Dichter en boer. De waarheid achter de mythe (2007). t D.S. Hovinga-fonds geft zien gedichten opnij oet en subsidieert wiedere Grunnegstoalege kultuuroetingen.
O nacht
Het aailand rust.
Ik stoa mit die allain
Hier aan de leste kust
En om ons roest de zee.
O wenst,
Het aiweg laid,
Dat in en om ons waait,
En het gain enne nait,
En roest ook in de zee.
Oet t gedicht t Aailand van geluk
| Bronnen / wellen: |
|