Symbiosismus est philosophia de mente et loco hominis in natura, ratio Darwiniana, quae linguam agnoscit organismum in cerebro humano habitantem, ubi affirmat linguam esse formam vitae memeticam. Symbiosismus a Schola Lugduno-Batava definitur. Memae sunt significationes (hoc est constructa isofunctionalia neuroanatomica quae cum signis sensu Saussureano congruunt. Significationes vigent, assidue propagantur, linguaeque essentia fiunt. Necessaria memarum proprietas est significationes linguisticas habere naturam copiarum non constructibilem sensu mathematico, et non operantur per vim quae logicae Aristotelianae moderatur, sicut principium medii exclusi. Lugdunensis memae conceptum cum definitione Oxoniensis ut unitas imitationis discrepat, notio morum quae Lugduni Batavorum a vocabulo mema capitur. Fecunditas memarum ut regeneratores et earum fidelitatis regenerationis sunt finitae, magis in contextibus praelinguisticis.

Lingua est symbion mutualisticum, quae in coniunctionem mutuo utilem cum suo hospite humano intrat. Homines linguam propagant, cum lingua universum conceptuale praebet quod cogitationem hospitis humani informat. Lingua habilitatem Darwinianam speciei humanae amplificat, sed singulae grammaticae et lexicae memarum per linguam conciliatae significationes et configurationes hospiti biologico aut utiles aut inutiles esse possunt. Haec symbiosis vertitur multiplicior quam solum mutualismus simplex, tam per discrepantiam physiologicam inter linguam ut condicio tota et ingenium notionum singularum per linguam significatarum, quam per differentiam oecologicam inter memas ad perpendiculam et per libram transmissis. Symbiotica linguae ratio, a Georgio van Driem proposita, ex schola Lugduno-Batava evolutionis linguae processit, Friderico Kortlandt auctore.

Bibliographia