Phaedo (Graece Φαίδων) est dialogus Platonis, in quo Phaedo Elidensis, discipulus Socratis, philosopho Phliasio Echecrati de ultimo die Socratis narrat. Socrates, in carcere coniectus, de natura mortis et immortalitate animae cum Cebete et Simmia, philosophis Thebanis, disputat. Argumenta pro immortalitate animae et contra immortalitatem exponuntur cum Theoria Formarum. Insignissimae inter haec argumenta sunt duae rationes: ratio recordationis et ratio formarum aeternarum, quas anima participat. Tunc Socrates fatum animae post mortem exponere incipit. Post letum, iudicium et poena animae opperiuntur. Hic dialogus solus est ubi Xanthippe, uxor Socratis, adest. Semel etiam breviter loquitur, cui autem Socrates non respondet.

Marcus Porcius Cato Uticensis etiam hunc librum ante suam mortem voluntariam legebat.

Personae dialogi

• Cebes
• Crito
• Echecrates
• Phaedo Elidensis
• Simmias
• Socrates

Bibliographia

• Ronna Burger, The 'Phaedo'. A Platonic Labyrinth, Novo Portu Connecticutensi 1984, 0-300-03163-7 (altera editio 1999)
• Sylvain Delcomminette, Pieter d'Hoine, Marc-Antoine Gavray (ed.), Ancient Readings of Plato's Phaedo, Lugduni Batavorum 2015 (Philosophia Antiqua 140), ISBN 978-90-04-28217-9
• Kenneth Dorter, Plato's Phaedo. An Interpretation, Toronti 1982, ISBN 0-8020-5550-8
• Johann Christoph Gottleber, Animadversiones ad Platonis Phaedonem et Alcibiadem Secundum, Lipsiae 1771
• Johannes Vahlen, De Platonis Phaedro disputatio, Berolini 1890