Verbum Nimbus coronam sive nebulam radiosam pone capita deorum, Christi sanctorumque positam designat, cf. Servius ad Aen. 3,587: Proprie nimbus est, qui deorum vel imperantium capita quasi clara nebula ambire fingitur. Graece ἅλως (halos) vocatur. Nimbus totum corpus includens aureola sive gloria (gloriola) sive nimbus magnus appellatur.
Nimbi et arte hellenistica et in Imperio Romano depicti sunt, e.g. in apotheosibus. Saeculo quarto ars Christiana nimbum recepit. Initio divinitatem Dei patris, Christi et Spiritus Sancti significavit, postea etiam in imaginibus sanctorum adhibebatur. In imaginibus sanctorum nimbus instar orbis luminosi vel coronae radiorum pictus est, in Christi imaginibus etiam cruciformis, Dei patris plerumque triangularis, quo trinitas designetur. In operibus tesselatis temporis Carolingici etiam nimbi quadrati inveniuntur.
.jpeg)
