Mosarabes[1] (-um, m. pl), vel Mixtarabes,[2] vel Muzarabici,[3] (ex verbo Arabico musta`rab مستعرب 'ille qui simul arabus est'), est nomen datum Medio Aevo Hispanico gentibus duabus:
Mosarabes quoque linguam propriam habebant, quae una ex linguis Romanicis erat, sed multa verba Arabica tenuit. Simile ob eos liturgia Hispanica Visigothorum preservata fuit.