Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Morbus chronicus obstructionis pulmonum (MCOP) est morbus pulmonum, cuius indicia enim respiratio ardua, tussis, ac sputum sanguinis excernens sunt. Is in homines Civitatum Foederatarum una ex frequentissimis causis debilitatis et mortis[1].
Cum gradatim deficiunt functiones respiratoriae, tum communiter gravescunt symptomata, quod est, ut cursus morbi chronicus nominatur; tempore aegro difficile fit gradus ascendere et res graves portare. Plurimi qui bronchitidem chronicam patiuntur MCOP habent.
Morbus plerumque a fumatione tabaci efficitur; causae minoris momenti sunt genetica et inquinatio aëris, in civitatibus provectibilibus praesertim ex fornacibus proveniens. Cum his irrationibus longo tempore corpus obicitur, pulmones inflammantur, viae respiratoriae coartantur et textus pulmonum dissolvere incipit; haec condicio emphysema appellatur.
Medici symptomata allevare possunt, sed morbum curare nequeunt.
Morbus varia nomina in variis linguis habet. Anglice Chronic obstructive pulmonary disease appellatur; abbreviatur COPD saepe in aliis linguis reperitur. Nonnullis linguis vocabulum bronchopneumathia adhibetur (e.g. Francogallice Bronchopneumopathie chronique obstructive, BPCO).
Severitas | FEV1 % praedictum |
---|---|
Lenis (GOLD 1) | ≥80 |
Moderatus (GOLD 2) | 50–79 |
Gravis (GOLD 3) | 30–49 |
Gravissime (GOLD 4) | <30 |
Ad malum confirmandum spirometria necesse est[2]. Et valor FEV1 (praedictus) et cursus curvae spirometricae gradus obstructionis indicat. Secundum GOLD (Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Disease) quatuor gradus sunt.
Vicimedia Communia plura habent quae ad morbum chronicum obstructionis pulmonum spectant. |