-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide ((latinitas)).
Fenestra et aspectus trium magnarum religionum monotheisticarum Hierosolymis

Monotheismus vel religio monetheistica (ex Graeco μονος 'unus' + θεος 'deus') est quaelibet nonnullarum religionum sive doctrinarum philosophicarum unum deum in theologia noscentium et agnoscentium.[1]

Ita discernuntur de doctrina religionum a polytheismo, qui multos deos noscens eos veneratur. Religiones plures deos habentes, sed unum ex iis (deum maximum) venerantur, monolatria nominantur. Monotheismus Iudaicus secundum opinionem exegeticam praesentem ex monolatria progressus est.

Notio monotheismi a notione dei in religionibus Abrahamicis regnari solet, sicut Iudaismus, Christianitas, Islam, et Druz,? Platonica dei notione ut docuit Pseudo-Dionysius Areopagitus, et Advaita, Dvaita, et Vishishtadvaita philosophiis Hinduismi, quamquam eae philosophiae existentiam concedunt permultorum numinum divorum, non exclusis deis minus potentibus, sicut devis.[2] Sikhismus autem est religio Indica monotheistica, ex contrariis scholis Hinduismi et aliarum religionum Indicarum.

Religiones monotheisticae

Clarissimae religiones monotheisticae sunt

Aspectus

Adsunt diversae aspectus monotheismi:

Nota religionis monotheisticae

In quibus sequuntur nota specialia de Iudaica, Christiana, Mohammedanica religionum monstrantur.

Imagines divae

Religiones monotheisticae agnoscent unum solum deum. Personalis est et individualis, qui transcendens cogitatus est. Universa creavit et capax agendi in rebus orbe terrarum gestis est. Scit omnia, potest omnia, adest ubique, natura habet, quam homines positiva aestimant, tamen forma absoluta: iustitia infallibilis, caritatem, et benignitatem amplectans.

Denominationes adscribtae sunt masculinae, exempli gratia dominus, pater.

Interdicta sunt simulacra dei, cum adest periculum hominem res a manu propria facta adorare (idololatria). Nam consequitur, hominem naturam propriam ad simulacrum attribuere et tunc isto deo subigendus esse, ut naturam proiectam recuperet. Ergo se temperat libertatis, nonque potest sine deitate vivere. Monotheismus distinguit de aliis, quia homo non adorat opus ipse factum, sed deum invisibilem.

Fideles oratione cum deo comunicare possunt. Exsistunt ritus, textus praeparatae, sed etiam orationes individuales, quae fidelis dicit.

Anthropologia

天 (tian), littera scripti aenei Domus Shang, quae 'caelum' significat.

Anima et corpus

Secundum monotheismi doctrinam, homo corpore physico et animo (anima) compositus est. Christiana religio animum animamque iterum discernit. Animo sunt ratio et sensus, et animus corpusque humanum Iesu Christo accepto connexum. Animus vel anima corpore altius existimatur, quia est immortalis et post mortem vivit.

Mors et peccatum

Notio immortalis animi humani ex Graecia venit, et sero in Iudaicam religionem introducta est. Cum ex Graeco cogitatione de anima immortale etiam ea de inferno et caelo acceptum, quaestio ponebatur, quomodo unus et bonus deus in creatione peccatum ac infernum admitti poterat. Responsum generaliter datum loquitur de libertate voluntatis humanae.

Secundum monotheisticarum religionum doctrinam, omnis homo unicam vitam gerit. Notiones lineariae? hic sunt principia, cum reincarnatione homo iterum et iterum nascitur.

Mundus

Notione monotheistica, mundus per dei creationem coepit; vide creatio ex nihilo, in ultimo iudicio finientem. Mundus a deo creatus modo quodam habet partem divinae naturae.

Revelatio

Deus se ipse revelat per prophetas.

Adsunt sanctae scripturae, quae valent dei verbum et ita habent locum magnum.

Exempla

Religiones monotheisticae sunt religio Iudaica, religio Mohammedanica, religio Christiana, et recentioris generis Baha‘i.

Iudaei et Mohammedani interdum quaerunt, si Christianismus sit religio monotheistica. Asseverant trinitatem (Pater, Filius, Spiritus Sanctus) tritheismum esse, id est fides in tres deitates. In filio insuper Christiani adorarent Iesum deum et hominem, quia ambo sit, sine humano peccato originali.

Una ex multis rationibus putat monotheismum primo memorationem factum, cum pharao Aegyptiorum rex Echnaton (Amenophis IV) Aton unicum deum sanxerit. Manet autem obscurum, si ille Echnaton existentiam aliorum deorum negavit vel Atoni venerationem tantum particularem dare voluit.

Generaliter assumitur iudaicam religionem doctrinam monotheisticam solum saeculo V a.C.n. evolvisse, graeca opinione commota, cum deum JHWH deum gentis propriae (iuxta deis alterum gentium) comprehenserit. Haec autem obloquitur conscientiae hodiernarum religionum Iudaicae, Christiane, Mohammedanae, secundum quas iam Abraham patriarcham auctorem generis Iudaici circa annum 1800 a.C.n. monotheistam fuisse dicitur.

Fines

Non est facillimum discrimen monotheismi et polytheismi. Fautores religionum polytheisticarum saepe sunt de facto monotheisti, quia adorant unum deum ex caelo deorum. Hic casus henotheismus appellatur.

Thesis de monotheismo originali deficit de demonstratione. Non sunt omnes religiones continentes fidem in naturam altissimam; multis in religionibus Africae non solum carens cultus, sed etiam collatio testimoniorum historicorum monstrant, missionarios dei altissimi cultum condidisse.

Dictiones similes

Nexus interni

Notae

  1. ↑ "Monotheism," in Encyclopaedia Britannica, ed 15a. (1986), 8:266.
  2. ↑ Edward Washburn Hopkins (1896). Morris Jastrow. ed. The Religions of India. Ginn & Co. pp. 204. ISBN 9781603031431 .

Bibliographia


Categoriae