Marani inquisitioni Hispanicae subiecti. Pictura a Moshe Maimon picta, 1892–1893.

Marani[1][2] sive Marrani[3] (Hispanice: Marrano) sunt Iudaei Iberici progeniesque eorum, qui vi externa ad religionem Christianam conversi sunt. Nomen in Hispania mediaevali apparet,[4] saepe autem simpliciter conversi sive Iudaei conversi appellati sunt vel etiam Christiani novi (Hispanice Cristianos nuevos, Lusitanice Cristãos novos). Plerumque Crypto-Iudaei dicti ritus Iudaicos clam observare suspecti erant.

Verbum hispanicum Marrano porcum significans sensu maligno adhibitum est, interdum simul et Iudaeos et Musulmanos denotans.[3] Alia verba contumeliosa (etiam conversos originis Islamicae denotantia) erant: tornadizos (infirmi, varii), alboriques (secundum Mahometi equum), impuros (impuri) vel maculados (maculati, contaminati). Scientia hodierna Iudaeos Christianos originis Ibericae progeniemque eorum Maranos et Conversos appellari solet.[5] Lingua Hebraica illi, qui vi baptizati sunt, Anusim (אֲנוּסִים, vi coacti) sive Benei anusim (בְּנֵי אֲנוּסִים, filii vi coactorum), vocantur.

Etymologia

Origo verbi Marani (Marrani) incerta est. Alii aliam originem variis ex linguis coniciunt:

Historia

Historia Maranorum est historia Iudaeorum in Paeninsula Iberica varia tempora persecutionis comprehendens, quibus Iudaei vexati, vi conversi ac patria expulsi sunt. Est etiam historia emigrationis maranorum et historia Sephardim. Horribiles memorantur annus 1492, cum Iudaei e regno Hispanico expulsi, et annus 1497, cum in Portugallia plerique Iudaeorum vi baptizati sunt.

Iudaei Christiani et Marani noti

Hispania

ante annum 1391
1391-1492
post annum 1492

Portugallia

Europa septentrionalis

Bibliographia

Notae

  1. Maranus, -i; Amalthea onomastica (1708)
  2. Matthiae Martinii Lexicon philologicum (1701)
  3. 3.0 3.1 Hofmann, in Lexicon Universale
  4. Primo in litteris anno 1380 invenitur, vide Norman Roth 2002, p. 3s..
  5. Yirmiyahu Yovel 2009.
  6. Vide: Davíd Conzálo Maeso: Sobre la etimología de la voz "marrano" (criptojudío). In. Sefarad, 15/2 (1955), p. 373-385.
  7. Vide: Yakov Malkiel: Hispano-Arabic marrano and Its Hispano-Latin Homophone. In: Journal of the American Oriental Society, (68) 1948.
  8. Norman Roth 2002. p. 3s.
  9. Vide: MA Cohen: Marrano. In: Encyclopaedia Judaica 1972, Vol. 11. Col. 1018.

Nexus externi

Haec stipula ad religionem spectat. Amplifica, si potes!