Locativus est casus qui locum ubi actio verbi perficitur monstrat.
Exitus locativi idem est atque genitivi numeri singularis primae aut secundae declinationis.
Urbes et insulae parvae, quarum nomina sint primae aut secundae declinationis et numeri singularis tantum, de more uti possunt locativo casu. Memento Romanos antiquos (praeter Britanniam Corsicam Hiberniam Sardiniam Siciliam Euboeamque) omnes alias insulas arbitrari parvas. Exempla:
Nomina domi, humi et ruris locativo utuntur. Exempla:
Aliquando locativus casus sic adhibetur, ut tempus significet. Exempla:
Partes orationis |
---|
(Nomen) substantivum | (Nomen) adiectivum | Nomen numerale | Pronomen | Articulus | Verbum (temporale) | Adverbium | Participium | Coniunctio | Praepositio | Interiectio | (Particula) |
Nomen substantivum et Nomen adiectivum |
Numerus: Singularis | Pluralis | Dualis |
Genus: masculinum | femininum | neutrum | commune | omne |
Declinatio latina: Prima | Secunda | Tertia | Quarta | Quinta |
Casus: Nominativus | Genetivus | Dativus | Accusativus | Vocativus | Ablativus | Locativus |